,,Kind, nu ga je wat meemaken”, zegt Kars Ottens tegen zoon Jan, vlak na de bevrijding van hun woonplaats Pijnacker. ,,Hij haalde een radio tevoorschijn. Die had hij drie jaar daarvoor onder de grond begraven. Iedereen moest zijn radio inleveren, alleen voor het bezit ervan kreeg je al de doodstraf. ‘Over mijn lijk’, had mijn vader gezegd. Hij leverde een soortgelijke doos in bij de bezetter, verzwaard met keien.” Het ondergrondse bestaan doet de radio geen goed. Door het vocht komt er geen geluid uit. ,,Alleen het lampje brandde. Toen hij gerepareerd was, kwam er een stem uit. En muziek. Ik was geïntrigeerd. Daar is mijn passie voor technologie ontstaan.”