Stress bij Zeeuwse studenten door kamertekort: ‘Als ik geen kamer vind, kan ik niet studeren’

Maya Kornelis (18) uit Sas van Gent ziet haar toekomst al voor zich: studeren in Amsterdam. Er is één probleem: er is in de wijde omgeving geen studentenkamer te krijgen. In september begint haar studie Cognition, Language and Communication. Een studie die verbanden tussen taal en hersenen legt, en die alleen in onze hoofdstad wordt gegeven, op de Universiteit van Amsterdam. En daarvoor móet ze verhuizen, omdat het vanuit haar ouderlijk huis in Sas van Gent niet aan te reizen is.  

Een enkeltje van Sas van Gent naar de UvA is zo’n 4,5 uur reistijd. Dat zou betekenen dat Maya ruim negen uur per dag in de trein zit. ,,Zelfs al zou ik het willen afreizen, kan het niet. De eerste colleges beginnen om 09.00 uur en de eerste bus vertrekt pas om 06.30 uur uit Sas van Gent. Dan ben ik er pas om 10.30 uur. Ik moét dus wel op kamers.” 

Maar die zijn niet te krijgen. Sterker nog, het tekort aan studentenhuizen ‘zal de komende jaren verdubbelen’. ,,De tijd dat je gemakkelijk vlak naast de campus een woning kreeg, is verleden tijd”, vertelt Jolan de Bie, van kenniscentrum Kences, dat elk jaar de Landelijke Monitor Studentenhuisvesting uitbrengt. ,,In Nederland is er nu een geschat tekort van 26.500 woonruimten. Naar verwachting is dit over acht jaar ruim verdubbeld, naar 60.000 woonruimten. Zelfs mét alle huidige woonplannen meegerekend. Door het woningtekort verliezen we talent, dat is echt heel zorgelijk”, vertelt ze. 

Ze ziet dat in omliggende steden als Hoofddorp (voor Amsterdam), Diemen (ook Amsterdam), en Rijswijk (Delft) studentenwoningen worden gebouwd. ,,Omdat er in de grote steden geen studentenwoningen meer te huur zijn, wijken studenten uit naar randgemeenten. Dat is niet de wens van de student, maar het gevolg van de woningkrapte. Dan is wonen in Rijswijk beter dan helemaal geen studie kunnen volgen.” 

Op afstand wonende eerstejaarsstudenten  (lees: verder dan 40 kilometer) krijgen voorrang, vertelt Maya. Ze heeft al tientallen keren gehospiteerd (gesolliciteerd naar vrijkomende kamers in studentenhuizen). Door de 40 kilometerregel concurreert ze daarbij met studenten uit Delft en Rotterdam. ,,Maar zij kúnnen wel met de trein. Of je nu 41 kilometer of zoals ik ruim 210 kilometer van school vandaan woont, je valt in dezelfde voorrangsregeling. Dat voelt niet altijd eerlijk.” 

Van de week mocht ze kijken bij een Amsterdams studentenhuis. De ‘bezemkast’ (kamer van zeven vierkante meter) kost ruim 600 euro in de maand. Daar komen haar studiekosten (zo’n 225 euro per maand) nog bij. En dan zijn de boodschappen nog niet gedaan. Bijlenen kan tot 895 euro per maand. Te weinig om rond te komen. ,,Ik wil niet ondankbaar zijn, maar er stond een kattenbak in de keuken en het stonk overal. Het bed was aangepast omdat de kamer te klein is. Er paste niet eens een kast in. Maar je bent ook niet in de positie om nee te zeggen, dat is lastig.” Gelukkig werd de keuze voor haar gemaakt, een van de andere twintig studenten op de hospiteeravond ‘kreeg’ de kamer. 

Maya kan zelfs met haar ruime budget geen kamer vinden. ,,Omdat mijn ouders meebetalen kan ik ook kijken voor kamers of studio’s rond de 600 of 700 euro per maand. Anders zou ik fulltime moeten werken om rond te komen. Het is de omgekeerde wereld. Ik wil juist op kamers zodat ik meer tijd hebt voor mijn studie. Maar hoeveel budget je ook hebt, het aanbod is er gewoon niet.” 

Ze heeft er zelfs over gedacht om samen met haar klasgenootjes een heel huis te huren. ,,Maar de één studeert in Amsterdam Noord, de ander in Zuid. Dat is soms wel 45 minuten met het ov. En de centraal gelegen huizen zijn het duurst. Dat past niet in ieders budget. Die optie valt dus ook af.” 

Annabel Padmos (17) uit Noordwelle zoekt al sinds mei een kamer in studentenstad Leiden. Na de zomer start haar studie biofarmaceutische wetenschappen in Leiden. Met de trein een rit van 2,5 uur vanaf Noordwelle. Ze is al tientallen keren op hospiteeravond geweest en heeft een budget van 500 euro per maand. ,,Bij een meidenhuis, kleine studentenhuizen en grotere huizen met gedeelde badkamers. Van de week was ik bij een huis, met dertien anderen, de dag erna kwamen er weer vijftien. Soms reageren wel 250 mensen op één kamer. Dat zijn echt veel mensen, voor één kamer.” 

De ene avond weet ze zichzelf beter te ‘verkopen’ dan andere. ,,Soms duurt zo’n kennismaking een half uurtje, dat is te kort. Dan rijden mijn ouders heen en weer voor niks. Maar met de trein gaan is geen optie, want de laatste rijdt om 20.30 uur terug. De meeste hospiteeravonden beginnen dan pas.”

Veel eisen heeft ze niet, maar ze wil niet in een feesthuis terechtkomen. ,,Natuurlijk hou ik van een feestje, maar niet elke dag. Je merkt gelijk wat voor soort studenten er wonen aan de vragen die ze stellen. Soms gaat het alleen maar over feestjes. Anderen vragen of je samen wil eten, dat lijken me serieuzere studenten.” 

Al een paar keer werd ze uitgenodigd voor een tweede ronde, zonder resultaat. ,,Dan is de teleurstelling nog groter als je het niet wordt. Ik hoop dat ik iets vind, binnen mijn budget. Dan hoef ik geen bijbaan te nemen en kan ik in het weekend naar Zeeland reizen.” 

,,Dan kan ik gelukkig tijdelijk intrekken bij een collega van mijn moeder in Hazerswoude-Rijndijk, vlakbij Leiden. Dan schrijf ik me in bij een studentenvereniging en hoop ik via-via iets te vinden”, zegt Annabel. Maya stelt haar studie een jaar uit als ze geen kamer vindt. ,,Ik heb een tijdelijk adres, maar als ik geen kamer vindt moet halverwege het jaar stoppen. Dan wacht ik liever een jaar af. Hoe langer je zoekende bent, hoe meer punten je krijgt, net als bij ander huurwoningen. Daarmee krijg ik dan hopelijk voorrang. Zonder huis, geen studie.”