In 1955 kwam hier al dik muurwerk bloot, maar ook ‘skeletgraven’, aardewerk én minimaal 34 zilveren munten. In 2012/13 doken opnieuw tientallen munten op. Het gaat op deze locatie om een zogenaamde schatvondst: in totaal 86 veelal Bourgondische munten. Alle zilveren exemplaren dateerden uit 1475-1525, de tijd van Karel de Stoute tot Karel V. Kort na 1525 is de schat begraven. Had dit te maken met de rampzalige Sint-Felixvloed van 5 november 1530? 

Een proefsleuvenonderzoek van de Stichting Cultureel Erfgoed Zeeland in 2013 bracht meer gegevens aan het licht. Behalve vondsten als aardewerk doken sporen op van een flink gebouw uit dezelfde tijd als de schatvondst, maar ook delen van een tien tot twaalf meter brede gracht. Dit moest wel een kasteelachtig gebouw zijn geweest. Men wist dit nog in 1746, toen een kaart de veldnaam ‘Casteelje’ weergaf.

Welk kasteel kon het geweest zijn? De archeologen keken in hun rapport uit 2016 niet verder terug dan 1598. Een jaar nadien beeldden Kees Bos en Jan Willem Bosch in hun Landschapsatlas van de Oosterschelde een kaart uit 1593 af. De cartografen en gebroeders Simon en Cornelis Jansz kwamen in dat jaar het terrein van de eerste Noord-Bevelandse herdijking in kaart brengen. Hun kaart toont een verbluffend aantal behuizingen op het verdronken land, gebouwd op dijkresten, stelbergjes (vluchtplaatsen voor herders en schapen) of andere hoogten. 

De plek die overeenkomt met het onbekende kasteeltje heet op hun kaart ‘den Oosthouck’. Waterstaatshistoricus Marinus Wilderom, zelf afkomstig uit Wissenkerke, identificeerde in 1961 in het eerste deel van zijn beroemde reeks Tussen afsluitdammen en deltadijken deze Oosthouck al met Veldzicht. Wie in 1525 de eigenaars en bewoners waren is onbekend gebleven. Uit hun schatvondst en de sporen van het ‘Casteelje’ blijkt alleen hun welstand. En hun vergeefse hoop om ooit weer terug te komen om hun muntschat op te graven.