Philippine levert het bewijs, veel oudere dorpsbewoners willen er blijven wonen, ‘zo hou je een dorp levendig’

Van Limmen nam met ruim 260 andere dorpsbewoners deel aan een woonbehoefte-enquête van de dorpsraad Philippine. Het aantal deelnemers zegt al veel. Via de gemeente Terneuzen werden in totaal 616 enquêteformulieren aan vijftigplussers gestuurd. Meer dan veertig procent reageerde. Frank Rammeloo, voorzitter van de dorpsraad, is daar heel blij mee. ,,Het onderwerp leeft.”

Voor ouderen is in Philippine nauwelijks geschikte woonruimte, als zij bijvoorbeeld slecht ter been worden en alles het liefst gelijkvloers willen hebben. Ja, er zijn verschillende complexen, zoals het Ankerhof, met ‘bejaardenwoninkjes', maar die zijn vaak verouderd. Veel senioren wonen er ook niet meer, maar jongeren. Woongoed wil bovendien vierentwintig huisjes aan het Ankerhof slopen. Tien komen er terug.

,,Veel te weinig”, vindt Van Limmen, die actief is in de lokale ouderenbond KBO. Zijn stelling ‘veel te weinig’ wordt bevestigd door de uitkomst van de enquête. Niet minder dan 125 deelnemers willen ‘doorschuiven’ naar een geschikte (nieuwe) woning in Philippine, als dat te zijner tijd nodig is.

Vera Kindt (67) is één van hen. Haar zus die in Hulst woont, stelde haar eens voor: ‘Kom toch naar Hulst’. Vera herhaalt haar reactie: ,,Je wilt me toch niet dood hebben! Ik ben verknocht aan Philippine. Hier ken ik Jan, Piet en Klaas. Philippine is een hartstikke leuk dorp, met een gezellig verenigingsleven. Ga je ergens wonen, dan je zie elkaar niet meer.”

Zo kijkt ook Marian Moelker (65) ertegenaan. Ze is geboren en getogen in Philippine. ,,M’n moeder moest noodgedwongen naar het verzorgingshuis in Hoek. In het begin zeggen de mensen dan: ‘Ja, ik kom geregeld bij je op bezoek'. Maar dat verwatert op den duur. Als ik een rondje loop in Philippine, kom ik altijd mensen tegen die ik ken. Mij krijgen ze hier niet weg.”

Koos Wisse (73) die ruim veertig jaar in Philippine woont, noemt zich ‘geworteld’ in het mosseldorp. Ook wil hij het liefst er blijven wonen. Het zit hem daarom nog altijd niet lekker dat in 2013 de bouw van een woonzorgcentrum in het Spuikompark is afgeketst. Omwonenden kwamen in verzet. De bankencrisis en veranderde inzichten in de zorg deden de rest.

Net zoals de dorpsraad wil Wisse niet bij de pakken neerzitten. Wisse en ook dorpsraadvoorzitter Rammeloo kijken daarbij verder dan alleen Philippine. De woonbehoefte-enquête heeft, vertelt Rammeloo, veel belangstelling gewekt bij andere dorpsraden in Terneuzen. ,,In alle kernen is behoefte aan meer levensloopbestendige woningen. Wij hebben dat voor Philippine bewezen.”

De bal ligt bij de gemeente Terneuzen. Wethouder Frank van Hulle juicht het initiatief in Philippine toe, maar plaatst ook kanttekeningen. Voor het leveren van zorg is een bepaalde schaalgrootte nodig. En of die kan worden gehaald in alle kernen? Van Hulle lijkt het betwijfelen. Terneuzen werkt aan een gemeentelijke woonzorgvisie. Dat wordt een belangrijke ‘kapstok'.

Hele zware zorg is volgens Rammeloo niet nodig in Philippine. ,,Als mensen maar de kans krijgen zo lang mogelijk in Philippine te blijven wonen. Er moet dan wel voor ouderen worden gebouwd. In de woningen die zij achterlaten, kunnen dan weer jongeren. Zo hou je een dorp levendig.”