Op Café: Greetje van Zeelandia in Sint Kruis

Voor de mensen uit het dorp 'Sinte Kruus' , maar ook voor fietsers en wandelaars die er even aanleggen. "Ze komen overal vandaan. Zo gauw het mooi weer is."

Maar dit jaar was het dus lang stille. "Omdat het zo koud en slecht was natuurlijk."

Ze poetst de tafeltjes op het terras voor het café en schenkt tussendoor een van de stamgasten een pilske in. Zo gaat het al jaren bij café Zeelandia dat op de gevel staat. Aan het eind van het dorp, pal bij de grens die ze daar 'de streepe' noemen.

Het café staat er al jaren. Vroeger heette het 'De Afspanning'. Een herberg met een smidse. Terwijl de paarden beslagen werden, konden de boeren even binnenwippen voor een pint.

"Mijn vader, mijn grootvader en mijn overgrootvader hebben ook in het café gestaan", zegt Greetje die zich niet zo snel uit de tent laat lokken. Vraag naar haar leeftijd en het enige wat ze kwijt wil, is dat ze 65 plus is. "Meer hoefde nie te weten."

Vraag het ook niet aan de stamgasten want die spelen het spel mee. "Ze is een half jaar ouder as ikke, maar hoe oud ik ben weet ik ook niet meer."

Greetje kan er wel om lachen en verwelkomt de fotograaf met 'ah, den portrettentrekker.'

Die heeft er al vaker foto's gemaakt, want Greetje kennen ze tot ver in de wijde omtrek. "Zes dagen in de week ben ik open. Alleen dinsdag niet. En twee dagen in de week, op maandag en donderdag probeer ik wat vroeger dicht te gaan. Zo rond half acht."

De laatste jaren is ze af en toe een weekje dicht. Meer niet. Want Greetje staat graag in het café. Dat zie je. Het is haar leven.

Haar klanten krijgen niet alleen een pilske of een betaalbare droge worst, ze krijgen ook een portie gezonde humor. Want goedlachse Greetje is niet op haar mondje gevallen en heeft in al die jaren wel geleerd hoe ze zaken moet aanpakken. Met Greetje ga je niet zomaar kuieren.

Vraag haar ook niet wanneer ze stopt. "Want zoals het er nu voorstaat, ben ik de laatste. Voorlopig ga ik door. Waarom zou ik moeten stoppen?"

Dus zet ze op een rustige woensdagochtend een paar stoelen recht in het café zonder enige opsmuk. Er staat een biljart waar twee verenigingen de ballen laten rollen en natuurlijk wordt er regelmatig gekaart.

Afgelopen weekend was het kermis in het dorp en druk. Dan is ze wel blij dat er een paar rustige dagen volgen. Maar volk is er altijd.

"Ook jongeren hoor. Het zijn niet alleen ouderen die binnenkomen. Oud en jong door elkaar."

Dan is het niet stille meer.