Mantelzorgers helpen mee bij ZorgSaam in Terneuzen

Hennie van Nieuwenhuize uit Burgh-Haamstede is een van de eersten die als mantelzorger in ziekenhuis ZorgSaam in Terneuzen actief is geweest. Ze zorgt voor haar man Jaap, die in het Terneuzense ziekenhuis aan zijn knie geopereerd werd.

Hennie’s man Jaap heeft een ziekenhuistrauma. ,,Het is niet dat hij bang is voor naalden en bloedprikken. Het zijn echt nachtmerries.'' Hij heeft de nachtmerries overgehouden aan ziekenhuiservaringen in zijn jonge jeugd, toen hij vanwege polio veel operaties heeft ondergaan. Jaap zag er kinderen overlijden. Nu krijgen kinderen begeleiding in het ziekenhuis, dat was toen niet het geval. De herinneringen blijven hem zijn leven lang bij. Alle 46 jaren die ze samen zijn, week zijn vrouw bij alle ziekenhuisopnames niet van zijn zijde. ,,Als ik maar bij hem ben. Dat doe je voor je maatje. Ik ga altijd in overleg met de arts en ga mee in de ambulance. Ik zie wel weer hoe ik thuiskom.” Voorheen snapte men niet veel van een ziekenhuistrauma, merkte Hennie. Waarom wil je dan bij je man blijven, werd haar gevraagd. Het kón wel maar het kostte Hennie moeite om het steeds weer uit te moeten leggen.

Nu is bij ZorgSaam de rol van de mantelzorger vastgelegd en is hij of zij met een badge voor het personeel herkenbaar. ,,Dat kaartje vond ik minder want ik ben niet zo'n type van 'hallo, hier ben ik'.'' Maar verder is Hennie laaiend enthousiast over het initiatief. ,,Het is super geweest. Ik kan niet anders zeggen. Dat we dit gewoon samen hebben kunnen doen, dat is zo fijn. Ik kon ook op een bed in zijn kamer blijven overnachten.''

Veel van die zaken waren altijd al mogelijk. Je kon wel overnachten, mee-eten was ook mogelijk maar de mantelzorger was afhankelijk van bereidwilligheid en begrip bij het personeel, omdat er niets officieel was vastgelegd. Het gaf sommige mensen daarom het gevoel in de weg te lopen. ZorgSaam heeft nu voor de mantelzorgers nu een tiental opklapbedden extra aangeschaft, zodat zij net als Hennie kunnen blijven slapen.

De verpleegster op de afdeling begreep het probleem van het ziekenhuistrauma van Jaap direct. ,,Zij was echt geweldig. Zij zei 'dit is zeker belangrijk, je moet er zijn voor je man.’ Je werd echt geaccepteerd door het hele team. Zusters zeiden ook dat ik hen werk uit handen nam."

Zo hielp Hennie haar Jaap in zijn operatiejas en begeleidde hem tot bijna in de operatiekamer. ,,Ik was in de buurt. Hij kon me bereiken als het niet zou gaan. Toen hij na de operatie weer terugkwam, was ik er gelijk weer voor hem. Zo'n verschil. Ik dacht echt, yes! Dit kan! Voorheen was het een beetje spitsroeden lopen of je er bij mocht zijn. Nu was het normaal.'' Hennie grinnikt. ,,Jaap kon een ZorgSaam patiënt zijn en ik een zorgzaam mantelzorger.''