Kroegbaas Willem was zeer eigenzinnig en stelde zijn lichaam ter beschikking aan de wetenschap

Wie hem kende, weet zonder twijfel of hij je mocht of niet. Wars van opsmuk, poppenkast en drukdoenerij, was hij. Lintjes vond hij flauwekul, toespraken bij een uitvaart mosterd na de maaltijd: je kan het beter zeggen nu ik er nog ben, zei hij.

Ze wisten dat hij niet in een kist wilde. Ook een plechtigheid, met kaarten en kransen, was niet aan hem besteed. Nadat ze op die zondag in december zijn lichaam achterlieten in het ziekenhuis, plaatsten ze alleen een rouwadvertentie. Daarna stroomden de persoonlijk geschreven steunbetuigingen binnen. Een markante man werd hij genoemd; door velen gemist.

Geboren in Rotterdam streek Willem halverwege de jaren tachtig neer in Vlissingen. Hier leerde hij Janny kennen. Ze begonnen Café Soif aan het Bellamypark. Ondanks de progressieve longziekte en een verzwakt immuunsysteem, werkte hij hard en met plezier, vertelt Anna Houtman (31): ,,Hij tapte biertjes, mengde zich in gesprekken, maakte tot diep in de nacht alles schoon en stond de volgende ochtend met ons op tijd op het schoolplein.”