Het roodborstje komt altijd op bijzondere momenten

Ook nu hipt een roodborstje over de schuttingrand. Het zit een tijdje stil, lijkt zich te bezinnen en kijkt met een schuin koppie naar binnen. Tina de Waele (51) wijst ernaar. ,,Toen we vorig jaar thuis mams lichaam opwachtten dat vanuit het uitvaartcentrum in Terneuzen werd overgebracht, vloog er eentje tegen het raam. We hebben het zolang in een doosje met hooi in de tuin gezet. Na de laatste verzorging ging ik nog even buiten kijken, en was het doosje leeg.”

Het beeld liet haar niet los. Sindsdien is het verweven met haar gedachten aan Maria, haar moeder, die al langere tijd met haar gezondheid sukkelde. ,,Mam was suikerpatiënt en had in 2019 de diagnose levercirrose gekregen. Ze lag vaak op bed. Als we aandrongen op onderzoek en opname, bleef ze alles bagatelliseren.” Een gecompliceerde beenbreuk luidde half oktober 2021 de laatste week van haar leven in. ,,Pas toen kon zij zich overgeven aan ‘de witte jassen’, zoals zij het noemde.”

Eigenlijk vond Tina haar moeders angst voor de afhankelijkheid van artsen onbegrijpelijk. ,,Vóór haar huwelijk was ze vier jaar verpleegkundige in het Sint Elizabeth Ziekenhuis in Sluiskil. Ze vertelde vaak over die mooie tijd: de patiënt met een tatoeage van een naakte vrouw op zijn buik, die na een maagoperatie treurde over de verwoeste schoonheid; de man die ze later in een streekbus tegenkwam, en haar eraan herinnerde hoe zij hem verzorgde; de bewoners van het woonwagenkamp die met de hele familie op kraamvisite kwamen en ‘Kuifje’, het jongetje dat, zo jong als hij was, al veel haar had en waar ze allemaal dol op waren.” Ook aan de toneelavonden met haar collega’s deed ze graag mee.