Laten we het voor de verandering eens hebben over een pandemie in de tuinwereld: de buxusmot. Het goede nieuws is dat steeds meer vogels de rups van dit sierlijke vlindertje op hun menu hebben staan: mussen vechten erom en ook kauwen, mezen en zwartkoppen hebben het smakelijke hapje ontdekt. En nog meer vrolijk nieuws: ook parasieten zoals sluipwespen ruimen al heel wat rupsen op.

Na het zoet het zuur. Minder goed nieuws is dat huiskatten de stand van onze insectenetende vogels danig aantasten en dat veel sluipwespen aan land- en tuinbouwgif ten onder gaan, waardoor het op een natuurlijke manier opruimen van de rupsen nogal wordt vertraagd. Ooit komt het misschien goed, maar dat vraagt geduld. En ons geduld is op, zoals we dagelijks lezen. Daarom hier een lijst van buxusalternatieven.

Spiksplinternieuw is de Bloombux. Klinkt als een soort speaker, maar is in werkelijkheid een dwergrododendron die met wat fantasie op een buxus lijkt. Je kunt hem in vorm knippen en je kunt er een hegje van maken. En, wat zeldzaam is voor een rododendron, hij kan tegen kalk. In juni heeft hij een zee van geurende klokken.

_{Artikel gaat verder onder de foto}

Ilex crenata, de stekelloze dwerghulst uit Japan, kennen we al langer. Het struikje is een goudmijn voor kwekers van buxusvervangers. Maar is het mooi? Dat is een kwestie van smaak. Vooral de variëteit ‘Convexa’ lijkt met zijn omkrullende bladranden sprekend op hulst, maar de bladkeur is van het somberste grafgroen - als ik ook eens een woord mag munten. Ik pas.

Taxus baccata wordt al sinds jaar en dag voor hagen en kunstsnoeiwerk gebruikt. De gewone Taxus wordt te groot voor een klein haagje of een bolletje in een pot, maar de variëteit ‘Micro’ blijft klein en er zijn ook andere dwergvormen in de handel. Eenmaal per jaar snoeien is genoeg. Taxus is giftig. Misschien geen aanbeveling in deze hysterische tijden.

Lonicera pileata is een struikje met piepklein blad. Het houdt niet van natte grond en groeit nogal breed uit, maar het is en blijft mijn favoriet. In strenge winters kan het wel een tik krijgen. Vaccinium ‘BerryBux’ is een blauwe bes die compact groeit en van zure grond houdt. Eetbare bessen en een schitterende herfstkleur. Geen groenblijver, maar door zijn wirwar van takjes en compacte groei toch bijna ondoorzichtig in de winter. Een aanrader voor de schaduwtuin.

Ligustrum vulgare ‘Lodense’ gaat al lang mee. Deze dwergliguster was een favoriet van Mien Ruys, de enige tuinarchitect van naam die we ooit hebben gehad. Somber groen, maar goed te snoeien. Euonymus japonicus ‘Green Border’ is een groenblijvend struikje uit de kardinaalshoedfamilie. Pretentieloos, maar effectief, met één klein nadeel: de plant kan niet tegen koude oostenwind. Je kunt er een leuke potplant van maken, maar haal die bij strenge vorst dan wel naar binnen.

Bekijk hier alle video's over wonen: