Door het huis loopt een bochtig spoor van vieze sokken, halfvolle theebekers en oplaadsnoeren zonder stekker. Het wifi-netwerk is overbelast, het doucheputje harig en de afwasmachine kan ‘klaar’ piepen wat ie wil, maar hij komt nooit boven die vastgegroeide witte oortjes uit van de pubers op de bank. Hun ouders lukt dat trouwens ook niet. Met opgroeiende kinderen horen die rotzooi en de hoe-laat-thuis-discussies erbij. En als het eenmaal achter de rug is, dan is de kans dat je er ooit samen hard om kunt lachen vrij groot.

Maar wat gebeurt er als kinderen volwassen worden, geen kamer of huis kunnen vinden, en daarom noodgedwongen bij hun ouders moeten blijven wonen? Jarenlang? Steeds meer gezinnen krijgen te maken met dit scenario. Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek woonden in 2020 ruim 900.000 20 tot 35-jarigen thuis; zeker 200.000 meer dan in 2010. En dit aantal neemt toe, want de krapte op de woningmarkt waait voorlopig niet over, zeggen de experts. Er zijn bijna geen betaalbare huur- of koopwoningen meer te krijgen.