Zodra zijn breuken helen en zijn wonden herstellen, keert bij Terpstra ook de eerzucht terug

Door Daan Hakkenberg

Alsof de duivel met hem meerijdt. Niki Terpstra maakte gisteren - niet voor het eerst - een doodsklap toen hij tijdens een training met twee andere renners achter een scooter ten val kwam op de dijk in het IJsselmeer tussen Enkhuizen en Lelystad. Terpstra moest op volle snelheid uitwijken voor een overstekende groep ganzen, sloeg op een rotsblok en werd daarna afgevoerd met een traumahelikopter. Op de intensive care van het ziekenhuis in Amsterdam constateerden de artsen een klaplong, gebroken ribben en een gebroken sleutelbeen. Inmiddels is hij van de intensive care, maar Terpstra moet nog een aantal dagen in het ziekenhuis blijven.

Terpstra, de meest succesvolle Nederlandse klassieker renner van de afgelopen decennia en sinds twee jaar de duurbetaalde kopman van de Franse ploeg Total - Direct Energie, mist sowieso de Tour de France die eind augustus start. Volgen Hubert Long, ploegarts van Direct Energie, staat Terpstra 10 tot 12 weken aan de kant. In dat geval zou hij in september weer kunnen fietsen, maar dat hij een maand later in topvorm aan de start verschijnt van de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix lijkt uitgesloten.

Verschrikkelijke valpartijen. Terpstra heeft er patent op, net als op wonderschone overwinningen. Terpstra is nog maar net prof als hij in 2008 op de Olympische Spelen bij een val op weg naar de wielerbaan in Peking beide onderarmen breekt en kan niet uitkomen op de ploegachtervolging. In 2011 valt hij in de afsluitende tijdrit van Driedaagse De Panne, breekt zijn sleutelbeen en mist de rest van het voorjaar. Niet zelden zijn horrorcrashes bij Terpstra de opmaat voor prachtige zeges. Zo wint hij een jaar na de val in Driedaagse De Panne zijn eerste klassieker Dwars door Vlaanderen.

Ook aan 2018, het beste jaar uit zijn carrière, gaat een rampjaar vooraf. Dat begint met een ongenadige val op de kasseien in Parijs-Roubaix, de laatste wedstrijd van ploeggenoot Tom Boonen. Zwaar gehavend en met hulp van pijnstillers staat Terpstra ’s avonds toch te dansen op het afscheidsfeest. In 2017 gaat Terpstra nog twee keer hard onderuit. In de Ronde van België valt hij zo hard op zijn hoofd dat zijn helm breekt en hij heel even zijn bewustzijn verliest. Weer vecht Terpstra zich terug, overwint vrij snel zijn angst op de fiets en zo wordt 2018 het beste jaar uit zijn carrière met onder meer winst in de E3 Prijs en Ronde van Vlaanderen plus een derde plek in Parijs-Roubaix.

Met zijn zege in de Ronde van Vlaanderen treedt Terpstra toe tot het eliteclubje van beste Nederlandse klassieker renners uit de geschiedenis. Gedurende zijn carrière logenstraft Terpstra zijn criticasters elke keer weer. Zijn aanvallen werden voorheen als doldwaas bestempeld, maar zijn verschroeiende tempoversnellingen zorgen steeds vaker voor de hoogste alarmfase in het peloton. Terpstra is een a-typische winnaar die het meer moet hebben van tactisch vernuft en zijn enorme motor in plaats van een eindsprint. ,,Concurrenten uitschakelen, dat is de essentie van elke koers. Dus moet je aanvallen om niet in de verdediging te komen,’’ zei Terpstra daarover zelf in een groot interview aan het einde van zijn succesjaar 2018.

Dankzij zijn uitdijende palmares wordt Terpstra steeds meer waard en Quick Step-baas Patrick Lefevere kan hem na 2018 simpelweg niet meer betalen. Direct Energie is bereid Terpstra een vorstelijk salaris te bieden, maar de tragiek is dat hij zijn nieuwe ploeg nooit heeft terug kunnen betalen. Terpstra wordt gehaald als kopman, maar is ook deels coach en adviseur en gedijt goed in die leidersrol. Maar resultaten blijven uit. Er zijn ereplaatsen, maar winnen op de weg lukt Terpstra nooit in Franse dienst.

In de Ronde van Vlaanderen van 2019 slaat hij opnieuw tegen de weg, wordt in een ambulance afgevoerd en mist daarna ook Parijs-Roubaix. Drie maanden later staat hij in Brussel aan de start van Tour de France maar vervolgens slaat het noodlot opnieuw te en valt hij uit in een etappe elf van Albi naar Toulouse.

Ook aankomende Tour de France zal aan Terpstra voorbij gaan. Het is zelfs de vraag of hij in het najaar de klassiekers zal kunnen rijden. De rampspoed blijft Terpstra achtervolgen. Daar komt bij dat zijn contract na dit jaar afloopt en hij inmiddels tot de oudgedienden van het peloton behoort. Maar Direct Energie zal ongetwijfeld met hem door willen, al is dat waarschijnlijk tegen een minder hoog salaris. Een renner met zijn palmares hoeft zich over interesse doorgaans geen zorgen maken. En zodra zijn breuken helen en zijn wonden herstellen, keert bij Terpstra ook de eerzucht terug.

Belangrijker is dat hij de duivel, die met hem meerijdt, van zich af schudt. Hopelijk ligt die nog ergens in de berm langs de dijk tussen Enkhuizen en Lelystad of nog beter: verdronken in het IJsselmeer.