Waarom zeggen alle psychiaters ‘ja’ tegen mdma?

In het uitgaansleven wordt mdma zowel in pure kristalvorm gebruikt als in pilvorm (beter bekend als xtc). Omdat xtc naast mdma ook verschillende opvulstoffen bevat, richt Kuypers zich in haar onderzoek vooral op de pure vorm. Het onderzoek is niet makkelijk, want de drug staat sinds de jaren 80 op de opiumlijst en wordt daarom bestempeld als harddrug. Een groot deel van de mensen wil er dan ook vooral zo ver mogelijk vandaan blijven. Maar de mensen die wel eens een pilletje hebben genomen, zijn vaak ook bekend met de positieve effecten. Op de dansvloer is het voordeel dat je energie krijgt en úren kan dansen. Het voelt ook intens, je wordt er knuffelig van en krijgt een praatkick. ,,Mdma nemen voelt als verliefd zijn, maar dan honderd keer sterker!” hoort Kuypers haar proefpersonen zeggen.”

Het zijn juist deze effecten die wetenschappers op het idee brachten om dit middel toe te passen in de behandelkamer. ,,Maar mdma als medicijn is niet eens een heel nieuw idee”, vertelt Kuypers. In 1912 is mdma al uitgevonden als mogelijk medicijn en in de jaren 70 werd het gebruikt in relatietherapie. Tegelijkertijd belandde het op de straat en in de partyscene, waarna het op de opiumlijst terechtkwam.

We zijn inmiddels vijftig jaar verder en inmiddels denken wetenschappers dus weer na over de mogelijkheden. De huidige behandelingen helpen niet voor iedereen. ,,We moeten dan vooral denken aan mensen die geblokkeerd zijn door opgelopen trauma’s of last hebben van angststoornissen”, legt Kuypers uit. Mdma maakt je socialer en zorgt ervoor dat je graag contact wilt maken met anderen, ook in een gesprek bij de psychiater.