Werken in de vrieskou: 'In beweging blijven is het beste'

,,Kou is een emotie”, zegt Jeroen Stroo (53) uit Oost-Souburg. ,,Het is net als zwemmen in het koude zeewater: je moet er even doorheen. Daarna gaat het prima.” De glaszetter van Roegiers Glas plaatste dinsdag nieuwe ruiten in huizen aan de Statenlaan in Middelburg. ,,Stoppen is geen optie: die ramen moeten gewoon dicht, want vanavond moeten de mensen weer in hun huis kunnen.” Echt koud heeft Stroo het niet. ,,Ik ben continu in beweging: die ramen wegen best door, dus dan heb je het al snel warm. In de pauze drink ik warme thee, dan raak je niet onderkoeld. En gisteren kwam de vrouw van één van m’n collega’s twee pannen warme snert brengen in de middagpauze. Die waren heel erg welkom.”

Het is opvallend leeg op de weekmarkt in Goes: veel klanten en verkopers vinden het te koud om naar buiten te gaan. ,,Maar de mensen die hier vandaag staan, dan zijn de echte marktkooplui”, vindt John Schets (51), eigenaar van de Notenexpres. ,,Wij zijn bikkels, we zijn wel wat gewend.” Hij heeft wel voorzorgsmaatregelen genomen. Extra zeilen houden de meeste wind buiten en achter de toonbank staat een kacheltje. ,,In beweging blijven is het beste. We hebben vandaag wat minder klanten: daarom doe ik wat extra schoonmaak- en inpakwerkzaamheden. En ik heb een thermohemd, een thermoshirt met lange mouw, twee truien en een jas aan. En geitenwollensokken natuurlijk.” Hij lacht: ,,Ik zou zo mee kunnen doen aan de Elfstedentocht.”

Toen krantenbezorgster Ria Hoogstrate (54) dinsdagochtend naar het depot reed, was het vijf graden onder nul. Maar handschoenen en een muts, die draagt ze niet. ,,Handschoenen zijn onhandig als je de krant moet opvouwen. En als ik koude oren krijg, dan zet ik mijn capuchon wel op.” Hoogstrate staat al veertig jaar voor dag en dauw op. Ze schrikt niet van een paar graden vorst. ,,Tegen kou kun je je kleden. Ik vind het niet vervelend. Ik houd van die heldere ochtenden: de rustige sfeer vind ik heerlijk. Als ik op straat ben, zie ik alleen een konijntje wegrennen. Dan voel ik me echt een vrije vogel. Ik zeg altijd: voor zeven uur ’s morgens leven wij, en na zeven uur worden we geleefd. En als het zo koud is, dan slaapt de wereld net een beetje langer.”

Kees Adelaar (58) begon zijn werkdag gisteren met tintelende vingers. ,,Ik dacht: ‘oei, het is veel kouder dan dinsdag’. Ik had voor het eerst een thermo-onderbroek én een pyjamabroek aan onder mijn werkbroek. Maar na de koffiepauze had ik nergens meer last van. Toen wilde ik het liefst een vachtje uitdoen.” Adelaar is medewerker groenvoorziening bij de gemeente Terneuzen. Hij snoeide gisteren grote takken aan de Oude Vaart. ,,Ik moet veel rekken en ik sta vaak in een moeilijke houding. Daar krijg je het behoorlijk warm van.” Hij vindt het helemaal niet erg om in de kou te werken. ,,Regen en wind zijn naar, maar kou niet. Ik ben een buitenmens. Na elf uur stond ik lekker in het zonnetje. Toen dacht ik: er is geen mooier werk dan dit.”