Margriet (44) is al 17 jaar rector: ‘Ik ken nog steeds al onze leerlingen bij naam’

Wat een docent op een school doet is helder, maar doe je als rector eigenlijk de hele dag?
,,Dat verschilt eigenlijk van dag tot dag. Mijn taak is ervoor te zorgen dat het onderwijs goed gefaciliteerd wordt en dat alles soepel verloopt op school. Ik ben daarvoor veel aan het communiceren. Elke dag heb ik wel gesprekken met docenten, leerlingen en ouders. Soms komen mensen bij me met een vraag of probleem, dan zorg ik dat het geregeld wordt.’’

‘Jouw’ school is niet hetzelfde als de meeste andere. Hoe zit dat precies?
,,We zijn een particuliere school met vestigingen in het hele land. Wat ons onderscheidt zijn de relatief kleine klassen - meestal rond de tien leerlingen - en het feit dat de kinderen elke dag van 9 tot 5 bij ons zijn. Huiswerk doen ze ook op school. We hebben daarnaast ook een versneld examentraject waarbij je twee jaar in een kan volgen. Dat doen bijvoorbeeld leerlingen die elders zijn blijven zitten of havisten die afgestudeerd zijn maar alsnog hun vwo-diploma willen halen. Door de kleine klassen hebben we ook niet zo’n enorm pand nodig, maar zitten we in een sfeervol herenhuis. Echt een hele mooie werkplek.’’ 

_{De tekst gaat verder onder de vacaturetool}

Hoe ben je in dit werk terechtgekomen?
,,Ik heb de lerarenopleiding Duits gedaan en de studie Onderwijskunde. Toen ik nog studeerde werd ik gebeld door het Luzac, of ik steunlessen wilde komen geven en wilde helpen bij de huiswerkklassen. Dat heb ik toen gedaan en vond ik heel erg leuk. Op een gegeven moment was ik afgestudeerd en ging ik werken bij een bedrijf dat trainingen aanbiedt voor de zakelijke markt. Dat ging prima, maar toen zag ik een vacature voorbijkomen voor rector op het Luzac. Echt iets voor mij, dus ik heb gesolliciteerd en ben het geworden. Op mijn 28ste was ik opeens rector en dat ben ik nu nog steeds.’’

Je bent nu 44, dat is een hele poos op een werkplek...
,,Ja, als ik er zo over nadenk wel, maar het voelt niet zo. Ik vind het werk nog steeds even leuk als in het begin. Ik wilde al van jongs af aan met mensen werken. Ik kom ook uit een echte ‘onderwijsfamilie’: mijn moeder was docent op een basisschool en mijn zus op het hbo. Misschien heeft dat meegespeeld. Mijn man is trouwens ook docent, op het mbo.’’

Is het werk erg veranderd sinds je begonnen bent?
,,Nee dat valt wel mee. Het werk is verder geprofessionaliseerd, maar dat geldt voor de hele sector. Wat we eerst niet hadden maar nu wel is de Studiebegeleiding: een programma dat ook beschikbaar is voor kinderen die niet bij ons op school zitten. En onze locatie is gegroeid dus we hebben meer leerlingen dan voorheen, maar ik ken ze nog steeds allemaal bij naam. De kinderen zijn door de jaren heen niet veranderd hoor. Pubers blijven pubers, of het nu 2003 of 2020 is. Wat ze nog steeds nodig hebben is leiding, een luisterend oor, aandacht en hulp als ze het nodig hebben. 

Wat vind je het leukste aan je baan?
,,Het voeren van het intakegesprek. Dat voer ik met alle leerlingen en hun ouders. Dan hoor je hun verhaal voor het eerst. Als ze dan inderdaad les bij ons komen volgen, zie je ze de periode daarna groeien. Ze krijgen meer zelfvertrouwen in het leren en zien dat ze het echt kunnen. Want dat is vaak een probleem, kinderen moeten leren maar weten niet hoe. Hoe plan je je werk, hoe maak je een samenvatting? We nemen ze daarin bij de hand en in vaak maar korte tijd zie je zo’n verschil met hoe ze hier binnenkwamen. Dat is zo mooi.’’

Wat is minder leuk aan je werk?
,,Ik kan eigenlijk niets bedenken. Maar als ik iets moet noemen vind ik het wel jammer dat ik in deze coronatijd de kinderen niet allemaal in het echt kan zien. Want dat is normaal wel zo: iedereen is de hele dag bij ons in het gebouw. Nu mag ik niet op school komen werken als ik geen afspraak heb. Laatst moest ik dus voor het eerst een dag thuiswerken, dat is best gek. Sommige leerlingen moeten noodgedwongen ook het onderwijs op afstand volgen, omdat bijvoorbeeld zij of iemand in huis positief getest zijn. Natuurlijk begrijp ik waar we het voor doen, maar ik kan niet wachten tot we allemaal weer bij elkaar mogen zijn.’’