Linda wordt ontslagen, kort na overlijden van haar vader: ‘Zat slecht in mijn vel, maar dit sloeg alles’

Een paar weken terug deelt Linda Zwanenburg op LinkedIn het verhaal over het overlijden van haar vader en het ontslag dat uiteindelijk volgt. Dit levert Zwanenburg duizenden reacties op. ,,Ik kreeg zoveel berichten van mensen die iets soortgelijks hadden meegemaakt, echt schokkend.”

Het verhaal van Zwanenburg begint als haar vader plotseling ernstig ziek wordt. Kanker. Na een kort ziekbed van twee maanden overlijdt hij. ,,Hij ging ontzettend snel achteruit, dat heeft heel veel impact op me gehad. Je ziet je vader voor je ogen opgegeten worden door de kanker. Ik kon alleen maar huilen en was niet in staat om iets te doen, laat staan te werken.”

Vanaf het moment dat het steeds slechter gaat met haar vader, meldt Zwanenburg zich ziek op haar werk. In die periode krijgt ze onverwacht een telefoontje van haar leidinggevende met de vraag of ze in plaats daarvan niet haar vakantiedagen kan opnemen. ,,Ik was geschokt, het was zo’n belachelijk voorstel, ik was namelijk echt ziek van het verdriet en de zorgen. Gelukkig durfde ik toen wel te zeggen dat ze me met rust moesten laten.”

Toch begint Zwanenburg zich schuldig te voelen over haar ziekteverlof. Na een maand, op de maandag na de crematie van haar vader, meldt ze zich dan ook weer op kantoor. ,,Ik ging iedere dag huilend naar mijn werk en reed huilend weer terug. Het was ontzettend zwaar. Maar ik wilde er toch een paar uur heen, om mijn gezicht te laten zien.”

Al vrij snel begint haar werkgever aan te dringen op re-integratie. Zwanenburg wordt naar de bedrijfsarts en de bedrijfspsycholoog gestuurd en haar uren moeten omhoog. ,,Op een dag merkte ik dat het echt niet goed ging, toen heb ik zelf op de rem getrapt. Maar mijn werkgever drong juist nog meer aan. Ik zat huilend bij de bedrijfspsycholoog, die dan doodleuk zei: ‘Nou, volgende week weer een uur erbij?’”

Zwanenburg vindt het ongelooflijk dat haar werkgever haar niet de ruimte heeft gegeven om te rouwen. ,,Al die jaren ben ik zo loyaal geweest. Ik was er ’s ochtends als eerste en ging als een van de laatsten weg. En dan krijg je te horen: ‘Ja, Linda, het is al wel weer drie maanden geleden dat je vader is overleden’.”

Uiteindelijk lukt het Zwanenburg om volledig aan het werk te gaan. Maar dan moet ze op gesprek komen bij haar leidinggevende. Ze krijgt te horen dat haar contract vanwege disfunctioneren wordt stopgezet. ,,Misschien zat ik ook minder goed in mijn vel en was ik iets chagrijniger en stugger geworden, maar dit sloeg alles.”

Zwanenburg besluit direct na het gesprek naar huis te gaan. De arbeidsrelatie is na dit bericht flink verstoord en ze besluit een advocaat in te schakelen. Zo komt ze samen met haar werkgever tot ontslag met wederzijds goedvinden. Ze behoudt dan het recht op een WW-uitkering en haar baas hoeft niet te investeren in een verbetertraject. 

Zwanenburg vindt nieuw werk, maar wordt dan door een volgend noodlot getroffen. Er wordt een spieraandoening bij haar ontdekt. Omdat werken fysiek niet meer lukt, wordt ze volledig afgekeurd. ,,Eigenlijk heb ik nooit lang op een bureaustoel kunnen zitten zonder pijnstillers te nemen, maar toen ging het echt niet meer.”

Zwanenburg komt thuis te zitten. Ze wil graag nog deel uit blijven maken van de maatschappij en besluit haar eigen blog op te zetten. ,,Ik vind mezelf nog veel te jong om niets meer te doen, dus ben ik gaan schrijven over allerlei vragen op het gebied van hr.” Haar blog slaat aan en Zwanenburg houdt er meerdere klanten aan over. Toch blijkt het werk lastig te combineren met een spieraandoening. Zwanenburg kiest ervoor om zich nog maar op één onderwerp te focussen: ontslag.

Inmiddels runt ze samen met een oud-studiegenoot en drie andere krachten haar bedrijf Linda’s Resources en werkt ze - zoveel als haar aandoening toelaat - als ontslagexpert. ,,Ik weet natuurlijk als geen ander hoe mensen zich voelen die net ontslagen zijn en ik ken ook de kant van de werkgever. Ik wil dat werknemers beter voor zichzelf opkomen, daar wil ik ze graag bij helpen want ontslag kan psychologisch een enorme klap zijn. Er komt ineens veel op je af.” 

Maar weinig werknemers durven te praten over hun ontslag, zegt Zwanenburg. ,,In veel vaststellingsovereenkomsten staat dat je je niet negatief mag uitlaten over een ex-werkgever, dat stond ook in die van mij. Dus ik moet oppassen, daarom noem ik geen jaartallen en namen.”

Haar initiatief trekt veel werknemers die hulp zoeken, maar blijft ook niet onopgemerkt bij werkgevers. ,,Een aantal werkgevers heeft mij na mijn LinkedIn-post benaderd. Iemand zei: ‘Je post heeft me wakker geschud, het ontslaan van mensen moet echt anders’.”

Bekijk hier al onze video’s over werk en carrière: