Zestig jaar gelukkig getrouwd: ‘Belangrijk om de humor erin te houden'

Corry is geboren in Baardwijk, Hein in Herpen. Twee plaatsjes die zo’n vijftig kilometer van elkaar verwijderd liggen. Hoe zijn ze bij elkaar terechtgekomen? ,,Dat zit zo”, begint Hein. ,,Ik werkte in 1955 op een lagere school in Elshout. Ik had een vriend, die Corry weleens opzocht in Baardwijk. Maar die vriend kon niet zo goed beslissen. Hij had namelijk ook belangstelling voor een ander meisje en vroeg mij wie hij moest kiezen. Ik zei dat hij die keuze zelf moest maken.”

De vriend koos het andere meisje en liet Corry alleen achter. Maar lang heeft ze daar volgens Hein niet om hoeven treuren. ,,Ongeveer een jaar later kwamen we allebei op dezelfde school terecht. Daar heb ik Corry, die ook onderwijzeres was, goed kunnen observeren. Ik heb gezegd dat ik haar een heel leuke, zelfstandige en slimme vrouw vond. We kregen verkering. Tweeënhalf jaar later trouwden we.”

Het is inmiddels zestig jaar geleden dat het jawoord gegeven werd. Gelukkig zijn ze nog altijd. Hun geheim? ,,We hebben elkaar goed leren kennen. Geconstateerd dat we nagenoeg dezelfde normen en waarden hebben. We hebben drie leuke en gezonde kinderen gekregen. We hebben allebei zo onze taken en zijn gewend om elkaar te helpen. Af en toe elkaar een keertje verrassen. Elkaar complimenten geven. En als dat niet gebeurt, moet je jezelf een compliment geven. Het is heel belangrijk om de humor erin te houden. Bovendien moet je ervoor zorgen dat je op je financiën let. Heel veel huwelijken stranden daarop.”

Corry heeft altijd voor de kinderen gezorgd terwijl Hein druk was met alle baantjes en bezigheden die hij had. Hij heeft plaatselijk van alles gedaan en is daar ook voor onderscheiden.,,In de sport, voor de voetbalclub, voor de jeugd, in het waterschap. Van alles”, vervolgt Hein. ,,Ook heb ik 25 jaar in de politiek gezeten, waarvan twintig jaar als raadslid en tien jaar als wethouder. Een welkome afwisseling.”

Tegenwoordig geniet het echtpaar van hobby’s als wandelen. Voorheen woonden ze in een bungalow met een grote tuin, waar ze zich flink konden uitleven. ,,Nu zijn we dat een beetje kwijt en kijken we naar tuinen van andere mensen.”