De bal moet tussen twee palen. Zo’n opmerking zegt alles over de voetbalkennis van Martin van Leeuwen: kennelijk hoort de lat er niet bij in zijn beleving. De Drunenaar heeft maar weinig op met het spelletje. ,,Vroeger keek mijn vader altijd op zondagavond om zeven uur naar Studio Sport. Vreselijk vond ik dat. Ik speelde liever met Lego.”

Des te opmerkelijker is het dan ook dat tussen zijn huis aan De Kongo 13 en nummer 11 een partytent is neergezet. Sterker nog: bij hem, en veel andere bewoners van deze straat, hangen vlaggetjes. Oranje en het EK2020 leven dus volop. ,,Te danken aan nummer vijf”, zegt Martin.

Daar woont Adrie Halberstadt, die drie jaar geleden Den Bosch verruilde voor Drunen. ,,Daar was ik ook een beetje de aanjager om de boel te versieren”, zegt hij. ,,Hier heb ik het dus ook opgepakt. Een beetje beleving hoort erbij.” Hij ging stad en land – tot in Ammerzoden toe – af om vlaggetjes te scoren, zijn vrouw zorgde voor oranje shirtjes en juichcapes. Ze heeft zelfs hun hondje Dobby gepromoveerd tot mascotte: hij draagt een hemdje met de tekst We are the champions.

Aan optimisme geen gebrek dus. Maar als het volkslied wordt gespeeld, blijft het stil: eerst zien - dus Oranje moet presteren -, daarna geloven. Daarmee loopt De Kongo in de pas met de teneur in Nederland, dat ‘we’ waarschijnlijk niet ver zullen komen. ,,Ik denk dat Frankrijk het EK wint”, zegt Matthijs Klerks. Martin: ,,Dat zegt-ie, omdat hij altijd Franse auto’s rijdt.”

Klokslag 21.00 uur kijken zo’n vijftien mensen toe. Binnen vijf minuten klinken er oh’s en ah’s als Nederland een paar goede kansen krijgt. Nederland speelt fris van de lever. Over die lever gesproken: de mannen zetten ‘m aan het werk met flesjes bier, aangeboden door de vrouwen. Hiërarchie moet er zijn.

Overigens, sommige vrouwen kijken aandachtig naar het spel. Anderen hebben meer aandacht voor hun mobieltje. Er gaat een foto rond, waarop een enorme karper staat. Ziet er heel masculien uit, wil niet zeggen dat je daarmee punten scoort bij de andere sekse. ,,Een man met een karper in zijn handen, dat is een afknapper”, zegt een van de dames.

Vissen, dat moeten de doellieden na rust volop. Als Nederland zijn eerste doelpunt scoort, schrikt dit legioen even op: nagenoeg iedereen was wat afgedwaald met andere gesprekken. Een paar minuten later wéér gejuich. Het is 2-0, kan toch niet meer misgaan? Bijna wel, als Oekraïne binnen een paar minuten de wedstrijd volledig laat kantelen. Dat is héél onverwacht, iedereen is weer bij de les. De spanning is voelbaar, totdat Denzel Dumfries de angel eruit trekt: 3-2.

Nederland wint, blijdschap alom. Komende donderdag zijn ze er weer. En Martin gelooft er wel in. Het eerste Legosteentje richting titel is gezet.