Gereformeerd Andel heeft weer een predikant: ‘Er moet ruimte zijn voor mensen met vragen’

,,Het is ook een spannend moment”, zegt ze. ,,Er vallen immers veel dingen samen. Mijn bevestiging en intrede, geen beperkende coronamaatregelen meer en de gemeente krijgt weer een predikant. Ik hoop dat het voor de gemeente een nieuwe start is. Dat gemeenteleden de weg naar de kerk terugvinden. Voor de gemeente is dat ook spannend.” 

Ze heeft zich nog wel afgevraagd of zo’n feestelijke dienst in de veertigdagentijd wel past. ,,Deze zondag is het halverwege deze periode. Die dag noemen we in de kerk Laetare, Latijn voor Verheugt u! We kijken met vreugde uit naar Pasen. In de lijdenstijd is er dus ook een moment om je te verheugen. Ruimte dus ook voor zo’n feestelijke dienst.” 

Centraal in de dienst komt te staan de gelijkenis van de verloren zoon. ,,Het heeft me gebracht op het thuiskomen bij God, de vreugde die daarbij komt kijken, een nieuwe start, voor mij en de gemeente.”

Klaasse-Mesch is geboren en getogen in Waalwijk en groeide op in een Gereformeerde Bonds-omgeving, waar het niet vanzelfsprekend is dat een vrouw predikant wordt. ,,Het is voor mij ook een heel proces geweest.” Na haar vwo-opleiding koos ze direct voor een studie theologie. ,,Ik ben in Kampen gaan kijken, een geheel andere omgeving dan ik gewend was. Als ik toen daar zou zijn gaan studeren was ik het geloof wellicht kwijtgeraakt. Met name omdat een universitaire studie een meer kritische inslag heeft op de manier van het lezen van de Bijbel.” Het werd een theologische studie aan de Christelijke Hogeschool in Ede. ,,Een vertrouwde omgeving voor me.”

Als docent godsdienst ging ze stage lopen op het Willem van Oranje College in Waalwijk. Uiteindelijk bleef ze er negen jaar. ,,Al die tijd heb ik wel gedacht om aan een Universiteit theologie te gaan studeren om predikant te worden. In 2015 ben ik er in Amsterdam mee begonnen, afgelopen september heb ik de studie afgerond.”

Intussen liep ze stage in de Protestantse Gemeente Heusden en deed ze pastoraal werk in de Hervormde Gemeente Eethen en Drongelen. Het Land van Heusden en Altena is haar dus niet onbekend. ,,Tijdens mijn stage dacht ik ‘als daar een vacature komt, zal ik dat niet erg vinden’.”

Die vacature was er, in Andel. ,,Ik kende de gemeente niet. Toen ik me er ging oriënteren dacht ik: het zou wel een klik kunnen zijn.” En die bleek er te zijn, na een aantal gesprekken. ,,Ik kreeg een beroep en ik nam het aan. Het was nog midden in de coronatijd. Ik dacht: dat wordt een moeilijke start, maar fijn dat die beperkingen voorbij zijn.” 

Als predikant wil ze benaderbaar, laagdrempelig zijn en onderdeel van de gemeenschap. ,,Daarom gaan we als gezin in Andel wonen. Persoonlijk contact vind ik belangrijk. Dat je elkaar in de week tegenkomt. Het is belangrijk dat je als predikant zichtbaar bent en er ruimte is voor mensen met vragen. Ook in deze onrustige tijd waarin ook steeds minder mensen geloven. Toch merk je dat er behoefte is aan zingeving.”

De kerk kan daarin een rol spelen, stelt ze. ,,Een rol die wellicht afwijkt van wat we altijd gedaan hebben. Als de mensen niet naar de kerk komen, moet de kerk naar de mensen toe gaan. Vragen wil ik serieus nemen. Dat ik predikant ben geworden, wil niet zeggen dat ik geen weg ben gegaan zonder vragen en geloofstwijfels. Daar wil ik open in zijn, het geeft ruimte aan mensen om daarover te spreken.”