Hoe snel kan het gaan. Carla van Es liep door de Hooisteeg in Waalwijk en zag het lege atelier. 's Avonds kwam vriendin Marjolijn van Drunen bij haar eten. ,,We hebben het er tien minuten over gehad. Gekscherend, dát zou iets voor ons kunnen zijn.” De volgende dag belde Marjolijn. ,,Eigenlijk is het écht een goed idee.”

Al jaren hadden ze het erover: we moeten iets voor onszelf beginnen. Met zijn drieën vormen ze nu Atelier Mijn.  Lianne Bergmans, ook uit Waalwijk, sloot zich bij het tweetal aan. Carla maakt textielkunst, Marjolijn werkt met leer. En Lianne, misschien ietwat de vreemde eend in de bijt, is actief in de communicatie- en evenementenbranche. 

Atelier Mijn wordt serieus aangepakt, beaamt Carla. Lianne (‘die heus ook creatief is') neemt de organisatie en promotie van het atelier en de Hooisteeg voor haar rekening. ,,De Hooisteeg is een hartstikke mooi straatje. Maar de loop zit er nog niet in. Daar zien wij een taak voor ons weggelegd.”

Atelier Mijn zit op nummer 2. Het is het grootste atelier van de straat, vandaar dat het al een poos leeg stond. ,,Voor ons is het eigenlijk ook te groot. Daarom willen we van de bovenverdieping een expositieruimte maken.”

In Waalwijk en omgeving wordt genoeg moois gemaakt, vinden de vriendinnen. ,,Maar voor lang niet iedereen is plek in een galerie. Hier krijgen straks ook anderen de kans om te laten zien wat ze in hun mars hebben.” Het plan is om de expositieruimte steeds voor drie maanden te verhuren. ,,Dan houden we de loop erin.”

Voordat de dames het atelier mochten huren, moesten ze wel op sollicitatiegesprek bij de andere kunstenaars in de straat. Stichting De Hooisteeg heeft duidelijke plannen voor de toekomst. De stichting wil meer activiteiten, meer reuring in het straatje én ateliers die vaak open zijn. Aan dichte deuren hebben we niks, zo zei de voorzitter al eerder.

Carla,  Marjolijn en Lianne kwamen door de ballotagecommissie. Atelier Mijn is van woensdag tot en met zaterdag open. En actie, daar houden de vrouwen ook van. Nu moeten ze nog even op hun handen zitten. ,,Maar straks, na corona, gaan we workshops geven.” Ook de kiosk in de stadstuin voor de deur prikkelt de fantasie. ,,Daar kun je natuurlijk van alles mee doen.” 

Atelier Mijn (vroeger werden smalle steegjes als de Hooisteeg ook wel mijnen genoemd, vertelt Carla) is ook al op gesprek geweest bij de nieuwe directeur van het schoenenmuseum. ,,Een museum over schoenen en leer. Dat sluit aan bij wat wij hier doen.” De vriendinnen kijken reikhalzend uit naar de opening van het museum. ,,Het zou mooi zijn als we straks samen kunnen werken.”