Minder snacken, meer bewegen op kantoor

Met interesse las ik het artikel van Sanne Schelfaut [BD 19 januari] dat taart eten op het werk net zo slecht is als meeroken. Dat het aantal mensen met overgewicht de laatste jaren toeneemt is duidelijk waarneembaar. Alleen, om als belangrijkste oorzaak van zwaarlijvigheid het vele taartjes eten bij verjaardagen van collega’s te noemen, is mij een brug te ver. De grootste boosdoener is volgens mij het vele gesnack in een bedrijfskantine en ook thuis. Als tweede oorzaak: veel te weinig beweging. Tegenwoordig zitten de meeste mensen de hele dag achter een computer. Dat zie je in een fabriekshal met veel computergestuurde machines en in de meeste kantoorpanden. De enige beweging die dan op een dag gemaakt wordt, is de gang naar de bedrijfskantine en een aantal keer een bezoek aan het toilet. Daarom: meer sporten en minder snacken lijkt me een beter advies. Dan smaakt een taartje af en toe bij een verjaardag van een collega des te meer. En het is ook nog goed voor de teambuilding.

Ben Kuilman

Boxtel

Zoals ik begrepen heb zijn er toch weer instanties die ons volkslied (het Wilhelmus) in een modern jasje willen hijsen [BD 21 januari; ‘ChatGPT: een fijne vriend die soms ook weleens miskleunt’]. Er zijn mensen die dat willen veranderen, zodat de eer hun toekomt, zo in de trant van: ‘Ik heb het volkslied aangepast’. Maar denk eens aan al die mensen die op het erepodium komen te staan vanwege hun prestaties die ze geleverd hebben op sportgebied. Dan klinkt het Wilhelmus toch anders dan Het Land van Maas en Waal. Dus niks updaten, maar laten we ons mooie volkslied in ere houden.

Anni van Orsouw

Uden

Beste Maria van de Heijden, ik kan uw uitleg bijna helemaal volgen, met uitzondering van de laatste paragraaf [BD 21 januari; ‘Bevrijd boer uit de klem van het huidige systeem’]. Meer boeren? In Nederland is de grond schaars en door meerdere maatregelen wordt de ‘productieve’ grond voor voedsel in hectares minder. Minder grond is minder boeren. Waarom? Omdat onze maatschappij in deze wereld structuren kent, die niet alleen voor boeren geldt. Omvang en schaalgrootte is in onze huidige liberale maatschappij onontkoombaar. Overigens, minder grond en meer boeren betekent dat de boeren met minder areaal en oppervlakte aan gewassen hun inkomen zouden moeten behalen. Dat zie ik vooralsnog voor onmogelijk. Meer boeren betekent ook dat het beroep/vak en de levenswijze interessant genoeg mag zijn voor een nieuwe generatie. Op dit moment is dat de grootste uitdaging voor de landbouw en met name de melkveehouderij. Het aantal bedrijven met een opvolging is bedroevend laag! Inzet op ondersteuning van de nieuwe jonge boeren zou hierin zeer welkom zijn.

Toon van de Rijt

Schijndel

Ik waardeer de heer Van der Meulen zeer met vrijwel altijd pakkende en rake constateringen over allerhande actuele zaken. En een columnist moet ook kunnen schrijven wat hij wil maar er sluipt mijns inziens toch een lichte verzuring in zijn columns. Dezelfde soort verzuring die ik ook bij sommige van mijn oudere vrienden bemerk. Het wegschrijven van bepaalde ergernissen in een losse, licht polariserende context. Eenvoudiger gezegd, hij begint meer te lijken op een oude mopperende man dan een terecht kritische columnist. Recentelijk nog met een nogal opmerkelijke column over de wolf en verder loslopend wild in Nederland [BD 10 januari; ‘Laten wij ophouden om wilde beesten in de natuur normaal te vinden’] en later over de komst van Job Cohen uit Amsterdam naar de Weener XL groep [BD 17 januari; ‘Job Cohen komt naar Den Bosch! Kunnen we het hier niet zelf?’]. Het feit dat hij uit Amsterdam komt steekt schijnbaar het meest en waarom we niemand kunnen vinden hiervoor uit Den Bosch e.o.? Dat de man wellicht zeer capabel hiervoor is komt niet echt ter sprake, wel dat hij fijnbesnaard is mede door zijn geruststellende sonore stem? Verder praat hij ons Bosschenaren een licht minderwaardigheidscomplex aan en suggereert dat we het vooral doen om een beroemdheid uit Amsterdam hiervoor binnen te halen. Die overigens vooral vroeger beroemd was bij zijn oudere generatie en bij de jongere generatie redelijk onbekend. Jammer, we zouden hetzelfde kunnen zeggen: wat moeten wij Brabanders (Bosschenaren) met een kruidenierszoon uit Joure die ons komt vertellen wat wij hier nodig hebben? Verder wens ik de heer Van der Meulen veel goeds toe en lees ik zijn columns met plezier, maar misschien is wat persoonlijke zelfreflectie op zijn plaats. Maar wie ben ik?

Leon Jeekel

Den Bosch