Kerstmis vieren in juli en volle vuilniszakken smijten naar elkaar, in theaterstuk Tuur is Terug kan het allemaal

,,Ik gooi alle rotzooi terug die je me gegeven hebt”, roept Julie, terwijl ze de ene vuilniszak na de andere naar haar broer Tuur smijt. Ook de moeder doet uit volle overtuiging mee, tot de jongen bezwijkt onder de rommel die hij op zich af krijgt. Het is een sleutelscène uit Tuur is Terug, het nieuwste stuk van Rauwkost.

Daarin ontstaat onenigheid binnen een gezin wanneer Tuur, de oudste van twee kinderen, kerstmis thuis doorbrengt op uitnodiging van zijn moeder Noor. Hij zit in een inrichting voor drugsverslaafden. Het zusje Julie en stiefvader Pim zien zich voor een voldongen feit geplaatst. De moeder heeft zo weinig vertrouwen in Tuur dat ze medicijnen en juwelen voor hem verbergt, en hem steeds in het oog wil houden. Een prima recept voor spanningen, waarin het gezin onvermijdelijk op een ontlading afstevent.

Koen Ketelaars, artistiek leider van Rauwkost, wilde al in januari iets met dit thema doen. ,,Het was duidelijk dat pubers vanwege corona last zouden krijgen van het steeds maar binnen zitten”, zegt hij. ,,De vraag is hoe snel ze uit de bocht vliegen als ze geen uitdagingen hebben. Ik wilde daar een voorstelling over maken, maar die moest niet aan corona gerelateerd zijn. Ik had er al heel wat research voor gedaan toen Elckerlyc me vroeg hoe snel we een voorstelling konden maken voor als ze weer open zouden gaan. Sinds maart zijn we, met tussenpozen, gaan repeteren.”

Ketelaars houdt van thema’s die schuren. ,,Het hoeft niet altijd een maatschappelijk gegeven te zijn. Ik stel me de vraag, wat doet zo’n situatie met een gezin? Dat vind ik mega interessant. Het past beter bij me dan een klucht. Kluchten zijn leuk, maar niet om te maken. Wel houd ik van absurdistische elementen in mijn stukken.”

De scène met de vuilniszakken verraadt Ketelaars’ visuele instelling. Het effect wordt nog verhoogd door het gebruik van stroboscopische belichting en de opwindende muziek van de Britse band Skunk Anansie. ,,Er zitten nog twee van dat soort scènes in het stuk”, zegt hij. ,,Ik ben van de plaatjes. In een rek komt straks een rij grijze kleren te hangen, met daar tussenin een fluororanje kledingstuk. Die kleuren bepalen ook het toneelbeeld.”

In de loods waar Rauwkost repeteert heeft hij ook een atelier voor zeefdruk. Tijdens zijn opleiding als kunstenaar volgde hij al theatercursussen. Na zijn afstuderen in 1998 is hij al snel met theater begonnen. Aan het Centrum voor de Kunsten Eindhoven gaf hij les in schrijven voor toneel, op basisscholen lessen beeld en drama. 

Sinds begin juni is hij artistiek directeur van de cultuur BSO Monopole in de Tilburgse binnenstad. Ketelaars vindt het simpelweg fijn om met mensen te werken, zegt hij. Dat is ook te zien aan die fysieke scène. Die wordt tijdens de repetitie drie keer herhaald. De acteurs kunnen er gewoon geen genoeg van krijgen.