Bakker in Berkel-Enschot sluit de deuren: ‘Het zal emotioneel zijn, maar het is prima zo’

Nee, rouwig zijn Marga (56) en Jack (61) van Zeeland er niet echt onder. Het pand is inmiddels verkocht en de nieuwe bewoners hebben hen al verteld over hun plannen. De winkel wordt woonkamer en de rest wordt verbouwd. Een raar idee, zegt Jack. ,,Het zal emotioneel zijn de laatste dag. Maar het is prima zo.” Marga vult hem aan: ,,We willen het goed afsluiten, laten bezinken en daarna gaan we andere dingen doen.”

Het stoppen van de zaak is niet uit noodzaak. De winkel liep goed en ook qua gezondheid was het te doen, ondanks de hersenbloeding negentien jaar geleden en de artrose-klachten nu. De twee willen gaan genieten, zegt Jack: ,,We zijn allebei gezond, onze kinderen willen de zaak niet overnemen en wij willen nog andere dingen doen dan werken.”

Daarmee stopt Jack met de bakkerij die zijn vader in 1950 begon in het huidige pand. Vader bakte, reed ‘de toer’ (het bezorgen van brood) en moeder runde de winkel. Logisch dat Jack bakker werd, maar al op zijn twintigste had hij niet voorzien. ,,Pa overleed plotseling. Ik werkte in de bakkerij als hulp, maar werd toen samen met mijn moeder baas.” Moeder stond tot na haar zestigste achter de toonbank en droeg daarna het stokje over aan Marga, die inmiddels gestopt was met haar werk als kraamverzorgster. ,,Dat combineerde ik in het begin nog met de bakkerij, maar dat was niet meer te doen.”

Zeker niet toen Jack die hersenbloeding kreeg. Een collega kwam het brood bakken en Jack pakte langzaam weer wat dingen op. Marga keek over zijn schouder mee en overal hingen briefjes: ,,Ik was overzicht kwijt, waardoor ik bijvoorbeeld ‘s ochtends begon met appelflappen in plaats van brood.” Ook nadat Jack weer de oude was, bleef een collega-bakker het brood bakken. De gangbare soorten dan, de luxere broden bakt Jack nog steeds zelf. Net als hun specialiteit, het Enschots vruchtenbrood. Wanneer hij daarmee begon, weet hij niet meer: ,,Ik denk zo’n veertig jaar geleden. Er was toen jaarmarkt in het dorp en daarvoor bedachten we iets speciaals.”

En nu gaat Jack met pensioen en Marga gaat wat anders doen, zoals ze zelf zegt. ,,Iets in de zorg of een winkel.” Of ze gaat haar droom achterna: cliniclown worden. ,,Dat wil ik al zo lang!” Jack laat het plannen maken over aan zijn vrouw, zo veel is duidelijk: ,,Zullen we niet eerst de bakkerij afronden, verhuizen en dan alles laten zakken?”