Van Dijk zet met Liverpool flinke stap richting Champions League-finale

Door Edwin Winkels

Uiteindelijk won de kwaliteit het van de illusie. De aanvalskracht van de schaamteloze keus voor de verdediging. Goliath van David. De nummer twee van Engeland van de nummer zeven van Spanje. Villarreal, dat in de knock-out fase nog niet had verloren, zwichtte onder de druk van Anfield, wat geen schande is. Drie jaar geleden werd FC Barcelona er nog met 4-0 vernederd in een zinderende return.

De tweede Engels-Spaanse ontmoeting in 24 uur was levendig en aantrekkelijk, maar niet zo spectaculair als het onovertroffen duel tussen Manchester City en Real Madrid (4-3) op dinsdagavond. De spelers van Villarreal zagen dat duel tijdens het avondeten in hun hotel in Liverpool, wisten dat zij nog meer dan de Koninklijke de onderliggende partij zouden zijn. Maar ze wisten ook, duidelijk geïnstrueerd door de van een goede voorbereiding bezeten trainer Unai Emery, welke fout van de landgenoten zij zeker niet moesten herhalen: heel vroeg op achterstand komen.

In Turijn bracht Villarreal zo Juventus tot wanhoop, om er uiteindelijk zelfs met 0-3 te zegevieren. En in München verdronk Bayern zo diep in de eigen woede over het defensieve, vertragende spel van de underdog, dat het zich in de slotfase nog door een fatale counter liet verrassen. Dus wist ook Liverpool, op zijn beurt, wat het op Anfield kon verwachten.

Maar zelfs tegen een zeer slordig, zenuwachtig en weinig balvast Villarreal kostte het de thuisclub een helft lang grote moeite om echt goede doelkansen te creëren. De Reds kwamen er wel, met enkele snelle combinaties of scherpe voorzetten, eerst met inzetten van Mané, en een enkele van zijn collega’s in de zo gevreesde aanval, Díaz en Salah, maar het was het allemaal net niet.

De acht en soms zelfs tien man in de dubbele gele muur weerden de ballen zoals ze maar konden, van het vertrouwde zorgvuldig uitverdedigen was nauwelijks sprake. Zelfs doelman Rulli, vorig jaar de held in de Europa League-finale, koos vaak voor zijn vuisten om de bal maar ver van zijn doel te houden. Niet voor niets was Liverpool vlak voor rust het dichtst bij een treffer dankzij een afstandsschot; Thiago schoot echter niet in maar op de kruising.

Zelfs Anfield, waar de 51.000 inwoners van Vila-real precies in zouden passen, werd er af en toe een beetje stil van. Na 45 minuten mocht Emery tevreden zijn, die waren zonder schade volbracht, al wist zijn eigen ploeg geen kans te creëren. Oranje-internationals Van Dijk en Danjuma kwamen elkaar niet tegen, gewoonweg omdat de laatste nauwelijks aan de bal kwam.

Acht minuten na rust slaagde Liverpool er eindelijk in de ban te breken. Kort nadat een doelpunt van Fabinho nog wegens buitenspel was afgekeurd, rondde Liverpool een mooie rugby-achtige aanval, via verschillende schakels van links naar rechts, met enig geluk doeltreffend af. De voorzet van aanvoerder Jordan Henderson eindigde via de voet van de Ecuadoriaanse linskback Pervis Estupiñan achter de Argentijnse doelman Gerónimo Rulli: 1-0.

De stop leek daarmee uit de badkuip getrokken, de defensieve zekerheid en de hoop van Villarreal op een stunt verdwenen in een mum van tijd. Liverpool viel direct weer aan, zoals het al de hele wedstrijd kon doen, en nu rondde Sadio Mané op een mooi steekpassje van Mohamed Salah wel goed af: 2-0. Terwijl Villarreal noodgedwongen iets uit zijn schulp kroop, ging Liverpool tevergeefs op zoek naar een nog geruststellender voorsprong. Die kwam er niet. Dus mag Villarreal stilletjes nog een beetje blijven hopen.