Koeman staat nu als tweede in dat korte, historische rijtje, nadat hij zijn ploeg niet kansloos, maar wel enigszins onmachtig in eigen huis zag verliezen. De 1-2, met de laatste twee treffers in blessuretijd, werpt de Catalanen terug op vijf punten van Real Madrid.

De 1-2 van invaller Sergio Agüero in de 97ste minuut kwam veel te laat. Kort daarvoor was 0-2 van Lucas Vázquez net zo’n doelpunt geweest als de openingstreffer, die na 32 minuten viel op de wijze die Koeman zo had gevreesd: een vlijmscherpe, perfecte counter over maar enkele schakels.

Even eerder had Barça nog zijn eerste en allerbeste kans gemist. Memphis gaf de bal voor en Sergiño Dest, voor de derde wedstrijd achtereen in de rechterspits, kon niet missen, alleen voor doelman Courtois. De jongeling uit Almere schoot de licht stuiterende bal hoog over.

En in een Clásico kan zo’n misser grote gevolgen hebben. Want zeven minuten later probeerde Memphis opnieuw voor dreiging te zorgen toen hij de bal aan de rand van het strafschopgebied verspeelde aan Alaba. De centrumverdediger begon aan een enorme rush, speelde de de bal af en kreeg die weer terug toen hij bij het andere strafschopgebied was aangekomen. Snoeihard schoot hij met links de bal achter Ter Stegen.

En wéér stond Barcelona op achterstand, een manco dat de ploeg zowel vorig als dit seizoen veel te vaak is overkomen. En net als bij die vorige wedstrijden had het tegen Real te weinig kracht en scherpte om weer op gelijke hoogte te komen. De driemansaanval, met Memphis,Dest en ook Ansu Fati, kwam te weinig in het spel voor, was minder dreigend dan Vinicius aan de andere kant was.

Maar anders dan eerder tegen Bayern München en Benfica stortten de blaugranas niet in, toonden ze zich niet zo machteloos. Ze bleven vaak dominant aan de bal, Piqué en Ansu waren dicht bij de gelijkmaker, maar even gevaarlijk bleven de snelle uitvallen van de bezoekers.

Na rust haalde Koeman Dest naar achteren om met zijn snelheid Vinicius af te stoppen. Coutinho nam zijn plaats in de aanval in en Barça ging ambitieus op zoek naar de gelijkmaker, voor een enthousiast publiek dat het Camp Nou uiteindelijk goed had gevuld. Het was met 86.422 toeschouwers niet uitverkocht, maar dat waren er meer dan voldoende om voor de sfeer te zorgen waar Koeman en voorzitter Laporta om hadden gevraagd.

Maar het was niet genoeg om de ploeg tot een bijzondere prestatie te inspireren. Te weinig kansen creëerde het om zelfs maar aan een nodige overwinning te denken. Ook niet met Agüero, net van een langdurige blessure hersteld, in de plaats van Ansu, die ook nog op zoek is naar kracht en wedstrijdritme. Kort erna moest ook Frenkie de Jong het veld ruimen, na een nieuwe teleurstellende wedstrijd waarin hij, dit keer links op het middenveld, nagenoeg onzichtbaar was.

Het was het allemaal net niet bij Barcelona, dat zich slechts mocht troosten dat het niet door de aartsrivaal vernederd werd, maar de terugkeer van het publiek bij de Clásico had de thuisploeg graag met een beter resultaat gevierd.