Indrukwekkend afscheid van Jo-Wilfried Tsonga met tranen en een gravelkus

Hij won in zijn carrière van Roger Federer, Rafael Nadel en Novak Djokovic. Wat als hij niet zo vaak geblesseerd was geraakt? Als hij zonder pijn jaren lang had kunnen tennissen? Was Tsonga dan een groot kampioen geworden? Het had zomaar zo kunnen zijn, nu is de tennisser uit Frankrijk blijven ‘steken’ op een finaleplek tijdens de Australian Open in 2008. Zijn afscheid was vandaag indrukwekkend.

Tijdens de partij tegen Casper Ruud vertrok zijn gezicht van de pijn. Na al die blessures die hem teisterden, was het dit keer zijn schouder. Hij kreeg een medische behandeling, maar kon eigenlijk niet verder. Dat deed hij wel, soms sloeg hij de bal met zijn andere arm, hij wilde niet opgeven. Maar zeker was dat hij een beslissende vijfsetter niet zou trekken. Hij verloor met 7-6, 6-7, 6-2, 7-6. Daarna zakte hij op zijn knieën, kuste het gravel en liet zijn tranen lopen.

De Fransen pakten op het centre court groots uit en gaven hem een indrukwekkend vaarwel. Vrijwel niemand hield het droog. Zijn hele leven wandelde voorbij. Al zijn oud-trainers kwamen de baan op, zijn ouders, zijn vrouw en twee kinderen, de Franse tennissers van zijn generatie. Knuffels van Gilles Simon, Richard Gasquet, Gael Monfils. Djokovic, Federer, Murray en Nadal lieten van zich horen op het grote scherm, allemaal vol lof over de robuuste tennisser.

Het laatste woord was aan de geliefde speler zelf. Die nederig en bescheiden iedereen bedankte en daarna als tennisser voorgoed het centre court verliet.