Natúúrlijk zou Duncan zich kwalificeren, maar team Arcade blijft nuchter

Uiteraard, het was verwacht. Natúúrlijk zou Duncan Laurence zich namens Nederland kwalificeren voor de finale van het Songfestival. Hij is immers bij alle wedkantoren torenhoog favoriet voor de eindzege. Dan moest een plek bij de eerste tien in de halve eindstrijd toch een formaliteit zijn. Toch hielden Laurence en de andere leden van de Oranje-delegatie de adem in toen het aflezen van de overlevers in de Expo van Tel Aviv begon.

,,Ik was ontzettend nerveus,’’ vertelde Laurence in een eerste reactie. ,,Ik ben heel erg blij dat dit is gelukt. Ik kan mijn gevoel niet goed beschrijven. Natuurlijk weet ik hoe de bookmakers over mijn kansen denken. Het enige dat ik kan zeggen is: prachtig dat mensen echt denken dat ik kan winnen.’’

Zo intens als de euforie in sommige recente jaren was bij Nederlandse kwalificatie voor de eindstrijd, was de blijdschap nu niet. Team Arcade lijkt doordrongen van het feit dat de finale slechts een tussenstop is op de route naar meer. Er ligt een unieke kans op het schrijven van een nieuw hoofdstuk in het songbook met Nederlandse Eurovisiegeschiedenis

Eindelijk kan morgen Teach-in worden vervangen als laatste Nederlandse Songfestivalwinnaar. 1975 was het. Joop den Uyl was net aangetreden als premier en een liter benzine kostte omgerekend 41 eurocent. Ding-a-Dong volgde ABBA’s Waterloo op, een klassieker. Laurence zou de kroon kunnen overnemen van de Israëlische Netta, zangeres van het al bijna vergeten Toy.

Arcade zou een waardige troonopvolger zijn. Een toegankelijke elektropopballade, grotendeels door Laurence zelf geschreven. In de uitvoering zoals Laurence die vanavond neerzette een ontroerende hymne over verlies en eenzaamheid. Laurence zong het lied, zoals vrijwel elke keer deze week, intens en nagenoeg foutloos. Begon hij de juryshow van woensdag van de zenuwen nog met een kleine hapering, nu bleek hij meteen bij de les.

Als hij dat ook zaterdag in de eindstrijd is, mengt hij zich met zekerheid in de strijd om de zege. Dat gaat hij doen met een act die sinds de laatste repetitie van gistermiddag eindelijk is zoals de Nederlandse architecten hem voor ogen hadden. Zelfs toen werden er, met de juryshow al achter de rug, nog aanpassingen gedaan aan de cameravoering van Arcade.

Waren er in de voorafgaande dagen twijfels of de Israëlische podiumbouwers voor elkaar zouden krijgen wat de Nederlandse delegatie voor ogen had, op het moment dat telde slaagden de plannen. De hanglamp, een modelletje dat tot schrik van regisseurs Hans Pannecoucke en Ilse DeLange niet in Israël te fabriceren bleek, daalde op het juiste moment richting de toetsen van Laurence.

Het camerashot met het strijklicht over Laurence’ gezicht moest de stemmen van de tv-kijkers binnenhalen. Belangrijk, omdat de Nederlandse equipe constateerde dat de publieksstemmen de afgelopen jaren ernstig achterbleven bij die van de vakjuryleden. Daarom werd dit jaar extra aandacht besteed aan een aantrekkelijke act en vooral het juiste, voor iedere kijker invoelbare, liedje.

Dat lied bleek al snel een hit bij fans én bookmakers. Die plaatsten Arcade al ver voor het festival op de eerste plek van hun voorspellingen. Daar staat Duncan Laurence na vanavond nog steeds. Met grote voorsprong op de rest van het veld. Nog een halte verwijderd van de vijfde Nederlandse Eurovisie-winst aller tijden.