Natuurlijk, als je kritisch zoekt valt er heus wel iets aan te merken op de Nederlandse editie van het Eurovisie Songfestival. De postcardfilmpjes bijvoorbeeld, voorafgaand aan de optredens, met het witte tiny house dat was neergeplant in Bourtange, Schiermonnikoog of Ouddorp, waren vergeleken met al het visuele geweld wat slapjes. Verder had de productie best iets meer moeite kunnen doen om die arme Duncan Laurence middels een videoverbinding in de liveshow aanwezig te laten zijn. En wie had gedacht dat de stalen stembanden van Glennis Grace ook wel eens een avondje uit vorm zijn?