Máxima: ‘Griekenland-reis mocht. Maar was niet solidair’

Een uur en een handvol seconden zitten ze te praten op haar werkkamer, koningin Máxima en haar ‘verjaardagsinterviewer’ Matthijs van Nieuwkerk. Allerlei onderwerpen zijn langsgekomen, maar nog niet de Griekse zeebeving onder de Nederlandse monarchie, de herfstvakantie van vorig jaar. Toen het Griekse vasteland, waar de vakantievilla van de Oranjes staat, weliswaar geel gebied was, maar Willem-Alexanders regering vakantiereizen naar het buitenland sterk afraadde.

Van Nieuwkerk noemt de vakantie en de mede daardoor tanende populariteitscijfers ‘een klif waar we toch samen even omheen moeten zeilen’.

Daar gaan ze dan. Máxima verklaart dat ze niet zo bezig is met de populariteitsscore van haar familie, maar zegt over de Griekenland-rel: ,,Het doet pijn aan mijn hart. Ik werk heel hard om dingen te bereiken en dat een vakantie die voor ons niet zo veel betekende zo veel doet, dat doet me pijn.’’

Haar verklaring: ,,We waren vanaf het begin van de pandemie gefocust op wat nog wel kon. Het was een ‘geel’ land, we hebben daar een eigen huis. Vanuit daar zouden we werken. Denkend in mogelijkheden en niet in beperkingen hebben we een inschattingsfout gemaakt. Het mocht. Maar het was niet solidair.’’

De zeilboot wordt door Van Nieuwkerk verwisseld voor een speedboot: die van 2 miljoen, die de koning vorig jaar in gebruik nam. ,,Het is iets dat mijn man heel graag wilde hebben. Ik gun hem dat wel. Je mag niet afdoen wat hij allemaal voor Nederland doet, dat wil ik graag opmerken.’’

Het komt dus toch nog ter sprake, aan het einde van een interview dat lang blijft hangen bij de entree van Máxima in Nederland. Over de tijd dat ze met een zwarte pruik op een grote kaart Nederland doorkruiste, soms met een vriendin, om het land, de inwoners en de taal beter te leren kennen. Het woord schalks kent ze niet, blijkt als Van Nieuwkerk het woord gebruikt om de gezichtsuitdrukking van Willem-Alexander aan te duiden op een foto op haar werkkamer. ,,Ik leer elke dag iets nieuws.’’ En als ze hoort dat het een synoniem voor ondeugend is: ,,Maar ik was er niet, dus dat was het jammere ervan. Ik was op een VN-reis, hij ging alleen naar een verjaardag van een vriendin.’’ Daar werd de bewuste foto gemaakt.

O ja, het boek over haar jonge jaren, dat journaliste Marcia Luyten onlangs publiceerde, gaat ze niet lezen. Zien we daar een blozende koningin, heel eventjes? ,,Ik vind het hartstikke moeilijk om over mezelf te lezen. Ik vind het fantastisch wat ze (Luyten, red.) heeft gedaan. Maar het is een kijk van een buitenpersoon, zo kijk ik niet naar mezelf.’’

Natuurlijk begon Van Nieuwkerk over de commotie rond het verleden van haar vader, de afwezigheid van haar ouders bij het huwelijk in Amsterdam in 2002 (‘Weet u, het leven is tegenstrijdig, we krijgen niet altijd wat we willen’). Nog een keer De Traan: ,,Volgens mij heb ik te weinig gehuild. Bij de repetities was er een zee van tranen.’’ En: ,,Tien jaar geleden was het nog eens op tv. Amalia zei toen tegen mijn man: papa, wat heb je met mama gedaan dat ze moest huilen?’