In deze films bewijst Tom Cruise dat hij wel degelijk een serieuze acteur is

Deze epische mozaïekfilm uit 1999 over verlangen en weggestopt verdriet in de San Fernando Valley heeft met namen als Julianne Moore en wijlen Philip Seymour Hoffman een van de fraaiste ensembles aan acteurs van de laatste decennia en uitgerekend Cruise maakt de meeste indruk. Zijn personage is een soort seksistische Emile Ratelband die kerels hun mannelijkheid wil teruggeven (‘Respect de pik en tem de kut!’). Maar de goeroe breekt aan het sterfbed van zijn vader waar hij reflecteert op zijn pijnlijke herinneringen. Wat je ook van Magnolia vindt, Cruise vergeet je nooit meer.

Alle spotlights stonden gericht op de Oscarwaardige Dustin Hoffman in dit drama uit 1988, dat wereldwijd meer kennis en begrip kweekte voor autisme. Maar Cruise is eigenlijk minstens zo goed in de rol van broer, die mooi subtiel verandert van een workaholic naar een zorgzame steunpilaar.

 In 2004 zagen we de eeuwige held eindelijk eens als de ‘bad guy’. Zijn personage Vincent, een huurmoordenaar, houdt tijdens een lange nacht in Los Angeles zijn taxichauffeur Max (Jamie Foxx) gegijzeld. Het loopt allemaal schitterend uit de hand. Cruise is hier even charismatisch als angstaanjagend.

Zelden zagen we Cruise zo ingehouden en broos als in de zwanenzang van de befaamde regisseur Stanley Kubrick uit 1999. Nadat zijn vrouw (gespeeld door zijn toenmalige echtgenote Nicole Kidman) haar geile fantasieën over een ander opbiecht, begint hij aan een nachtelijke odyssee waarin hij anders leert kijken naar begrippen als seks, jaloezie en obsessie.

Voor deze film uit 1989 baseerde regisseur Oliver Stone zich op de autobiografie van Ron Kovic die zowel fysiek als mentaal beschadigd terugkeert van Vietnam en actief werd in de anti-oorlogbeweging. Cruise transformeert geloofwaardig van een in zichzelf gekeerde hoopje mens tot een vurige activist.