Groningen, dat zijn wij allemaal

Hoteleigenaar Andries Boelens is bevangen door hebzucht. Hij zint op een manier om zijn gasten van de NAM zover te krijgen dat ze proefboringen gaan doen op het stukje land dat hij bezit. De hotelier beseft dat hij sterkere troeven in huis heeft dan zijn hoekige zelf: Boelens vraagt zijn dochters Bette en Aukje om met de mannen van het gas aan te pappen. ,,Gewoon een beetje gezellig doen.” Een aansporing die voor hem en zijn dochters grotere gevolgen zal hebben dan de gaswinning.

Menig Groninger werd door goudkoorts aangestoken toen de omvang van de gasbel in het noorden van het land zich aftekende. Schrijver Tjeerd Bischoff schiet in de lach wanneer hij erover vertelt. Omdat het laat zien dat niets menselijks de Groningers vreemd is. Want behalve over de maatschappij, het economische systeem en de politiek zegt de catastrofe van de gaswinning misschien nog wel het meest over de menselijke natuur.

,,Er wordt een schat ontdekt, natuurlijk gaan we graven, joepie, wat zijn we blij! Zelfs aardbevingen worden zo lang mogelijk genegeerd. En als dat echt niet meer kan laten degenen met de grootste belangen hun bikkelharde gezicht zien.”

Maar met een aanklacht houd je mensen niet drie uur lang op het puntje van hun stoel. En dat was wat er gebeurde toen GAS afgelopen seizoen werd gespeeld in een telkens uitverkocht mobiel theater, midden in het aardbevingsgebied. Mede dankzij de tekst van Bischoff, die de op een ramp uitgelopen gaswinning vervlocht met het leven van drie generaties van de hotelfamilie Boelens. In drie delen schetst de familiekroniek nu in theaters in het hele land de opkomst, hoogtijdagen en neergang van ‘het gas’. En vooral: wat dat betekende voor de levens van gewone mensen.