Begint het gesprek in het Amsterdamse Hotel de Goudfazant aanvankelijk nog wat oppervlakkig, gaat presentator Özcan Akyol later toch de diepte in met Boeijen. Het eerste onderwerp wat Akyol ter sprake brengt: hoe is het om als jongste op te groeien in een gezin van tien kinderen? ,,Je wordt helemaal niet opgemerkt, je valt niet op”, vertelt Boeijen. Of dat niet eenzaam is geweest? Welnee, stelt de zanger. ,,Het was juist het tegenovergestelde van eenzaam. Het gaf me een enorme vrijheid. Dat m’n vader om 10 uur ‘s avonds zei: ben je nog niet naar bed? Dat kon allemaal.”

Boeijen heeft het dus nooit als een last ervaren om als jongste in een groot gezin op te groeien. Hoe anders was dat voor zijn moeder, die volgens Boeijen wél een moeilijke tijd heeft gehad. ,,Het is zwaar geweest voor haar. Ze had ook geestelijke problemen. Soms kon ze het niet aan, dan liep ze weg.” Ze kwam altijd weer terecht. ,,Mijn vader kwam dan thuis van werk en ging haar zoeken.”

Aan liefde in huis kwam het Boeijen echter nooit tekort, al is hij ervan overtuigd dat zijn moeder liever iets anders met haar leven had willen doen. ,,Ik denk dat ze er in die tijd als vrouw de kans niet toe kreeg. Volgens mij was ze het liefst verpleegkundige geworden.” Die gedachte wekt medelijden bij hem op. Iets wat een grote, rode draad in zijn leven is. ,,Ik heb medelijden met iedereen.” Even later: ,,Het had beter geweest als ze vijf kinderen had gehad, in plaats van tien. Maar ze zou het oneens zijn als ze dit zou horen, ze hield heel veel van ons.”

Een ander, groot onderdeel in het leven van Boeijen is zijn carrière. Succes, duizenden fans en vele optredens per jaar maakten dat het hem allemaal wel eens te veel werd. ,,Ik heb veel mensen ten onder zien gaan. Je moet juist proberen die Nijmeegse jongen te blijven, die de volgende dag de vuilniszakken buiten moet zetten, terwijl je de avond ervoor voor 10.000 man hebt gestaan.” Die instelling hield hem scherp, al was de kans dat een burn-out op de loer lag relatief groot.
 
,,Vroeger bestond dat woord niet. Wat moet je doen? Rust nemen. Maar dat kan niet als je een volle agenda hebt.” Mede omdat er ruim twintig gezinnen afhankelijk van hem waren, stelde Boeijen het nemen van die rust uit. Akyol vraagt of Boeijen kan stellen dat hij het slachtoffer van zijn eigen succes is geworden. ,,Zou je kunnen zeggen, ja.”

Dankbaar is Boeijen dat hij uiteindelijk toch de brui aan de Frank Boeijen-groep gaf. ,,Ik wilde gewoon vrij zijn”, besluit hij.