Bomensoap trekt veel kijkers naar Rijdende Rechter

Natuurfanaat Hans de Boer uit het Overijsselse Dalfsen had jarenlang onbelemmerd genoten van het vrije uitzicht bij zijn riante villa toen zijn nieuwe buren ineens roet in het eten gooiden. Aanvankelijk hielden Gerrit Esselink en zijn goede vriend Herman Borger het uitzicht van hun buurman nog in stand door hun tuin vol te zetten met lage planten. Maar toen De Boer zelf weigerde zijn enorme eiken te snoeien, gaf het tweetal de buurman een flink koekje van eigen deeg.

Ze plantten een compleet bos met tientallen sparren en een enorme laurierkers, die als een groene muur een einde maakten aan het uitzicht van De Boer. Een lage actie, vond hij. Niks van waar, zeiden de buren. De Boer, die de twee heren grijnzend 'goude ballen' noemde, was volgens hen al jaren jaloers op hun enorme landgoed. Zijn geklaag moet dan ook wel pure afgunst zijn. ,,Hoge bomen vangen veel wind, of niet?'', aldus Borger.

Uiteindelijk blijft De Boer door een formaliteit in het donker zitten. Hij had bij rechter Reid namelijk alleen geklaagd over de hoge laurierkers, maar niet over het sparrenbos. Die bomengroep zorgt ervoor dat de tuin van de man in schaduw gehuld is én dat zijn beukenhaag afsterft, maar de rijdende rechter velt pas een oordeel na een klacht. De sparren blijven dus staan, maar de laurierkers moet van Reid wel een snoeibeurt krijgen. Dat geldt trouwens ook voor de eiken van De Boer zelf.