Een van de mooiste herinneringen die hij bewaart aan zijn tijd met Martin? De uitstapjes die ze maakten. ,,Het liefst met de trein”, vertelt André. ,,We waren niet zo van de vakanties, maar als we weggingen voor een weekendje of een midweekje, gingen we altijd met de trein.” Martin was fan van de trein, zegt de presentator. Bovendien is Van Duin zelf ook niet zo van het vliegen. ,,De trein reist lekkerder. Dan kun je heen en weer lopen en je ziet nog eens wat onderweg. En je kunt hier en daar tussentijds uitstappen, museumpje pakken, een hotelletje, eten en drinken. Dat vond ik altijd heel gezellig.”

Het gemis is dan ook groot. André is blij dat hij veel te doen heeft en zich op zijn werk kan storten, zo vertrouwt hij Rodenburg toe. ,,Als je met je werk bezig bent, heb je geen tijd voor verdriet.” Maar, weet hij, je moet ook leren alleen te zijn. ,,Niet in een sprookjeswereld leven alsof er niks aan de hand is”, aldus de komiek, die begin dit jaar zelf succesvol werd geopereerd aan darmkanker.

Martin overleed anderhalf jaar geleden. André huilt nog elke dag om zijn grote liefde, met wie hij naar eigen zeggen tijdens hun relatie nog geen seconde ruzie heeft gehad. Waar André ging, daar was Martin. Als Robbert hem ernaar vraagt, schiet André vol en grijpt hij naar een glas water om de brok in zijn keel weg te kunnen slikken. ,,Het blijft een verdrietig iets”, klinkt het bijna verontschuldigend.

Of hij zichzelf in de toekomst nog eens samen met iemand anders ziet? Daar denkt hij wel over na, al weet hij niet hoeveel ‘toekomst’ hij nog heeft. ,,Je weet niet hoe oud je wordt, maar ik denk er wel eens aan. Niet iemand om mee samen te leven, daarvoor heb ik te veel bagage, maar een soort lat-relatie.”

Wel is het volgens hem lastiger jezelf bloot te geven als je bekend bent, waardoor mensen minder makkelijk op je af stappen. ,,Ik zie mezelf alleen niet op Tinder zitten of zo, dat heb ik ook nooit gedaan. Maar iemand op wie je kunt rekenen, een borrel drinken, bioscoopje pakken, Dat kan ik me wel voorstellen. Mensen hebben misschien ook zoiets van: oh die man heeft het druk zat, daar zit toch een muurtje omheen, al dan niet zelf gebouwd. Maar ik denk er vaak over, ja. Alleen is maar alleen. Ik sluit niets uit.”