Het past volgens Matthijssen zelf in het patroon van hoe de stad na JONG en FLOW tegen hem aan lijkt te kijken: ,,Sindsdien staat er een kruis achter mijn naam. Ze moeten me hier denk ik gewoon niet zo, vinden me een rare vent.’’ Maar waar hij het gevoel heeft dat de stad hem de rug heeft toegekeerd, andersom is dat niet het geval. ,,Ik heb gezworen mijn steentje bij te dragen aan de maatschappij en dat blijf ik doen.’’ De stad die hem soms uit lijkt te kotsen, verlaten? Moet ie niet aan denken: ,,Nee, ik kan Roosendaal ondanks alles niet missen.’’