Stampersgat: van ‘meer bierkranen dan inwoners’ tot ‘zo goed als drooggelegd’

Ter illustratie dat horeca in het nietige dijkdorp altijd een belangrijke rol heeft gespeeld. Huyze van Bergen werd later herberg Bus. Bovendijks kwam het Veerhuis, waar begin vorige eeuw het Schippershuis voor in de plaats kwam. Aangetrokken door de bedrijvigheid van twee meekrapstoven was Stampersgat toen al gegroeid met huizen langs de drie dijken.

Aan overmatig drankgebruik had directeur Jan Frederik Vlekke van de suikerfabriek een broertje dood. Hij vond niet dat zijn personeel dronken aan de machines kon staan en richtte de landelijke vereniging Sobriëtas op. Getuige de opkomst van steeds meer dranklokaaltjes voelde niet iedere dorpsbewoner zich aangetrokken tot dit genootschap van de Blauwe Knoop.

De aanwezigheid van horeca kwam de wachtende schippers van de vele bietenschepen goed van pas. Ze dronken hun borreltje bij het ‘Oude Schippershuis’ van Meyers. Diens dochter Mientje trouwde met Janus Geerts, die bouwde het uit tot hotel en weer later tot de uitgaanstempel bij uitstek: Zaal Geerts. In de hoogtijdagen van Geerts stroomde het dorp vol met wel duizend jongeren op een weekend. Corry en de Rekels braken er door. 

Wachten moesten ook de tramreizigers weleens in het dorp. Dat deden ze onder het genot van een biertje in café 't Tramstation van de familie Vermolen. En hoewel het dorp in omvang nauwelijks groeide, kwamen er steeds meer tappers bij. Met het overschot van de stenen van de eerste kerk bouwde Toon Kersten een café, dat later 'Wim en Marian’ werd. Na de dienst was het maar oversteken voor de zondagmiddagborrel, waar pastoor De Kort ook bij aansloot. Als hij tenminste niet moest voetballen bij De Schutters.

Even verderop opende de familie Embregts de Adleesjebar en rondom Geerts ontstond een groter uitgaansgebied met café Dellepoort, later café Sport van Janus en Bé Janssen en tenslotte Piet van Hoof. Een lange toog kenmerkte het etablissement. Naast Geerts hielden Toon en Toos Gladdines de Orion-nachtbar open en aan de andere kant begon Toon van Miert een frietkraam met later het barretje van Ad en Carla van Laarhoven.

Met ook nog dijkcafeetjes van Aartje Peemen, Vissenberg, Eddy Blommers, Jan de Wit en Hugo Hollemans plus een eethuis op de driesprong leek het alsof er op enig moment meer bierkranen dan inwoners waren. Met het sluiten van 't Pleintje is het dorp anno 2021 plots zo goed als drooggelegd.