Volhardend zijn ze zeker en zonder vlijt was het evenmin gelukt de honderd jaar vol te maken. Toneelclub Vlijt met Volharding uit Rucphen wil het komend jubileumjaar dan ook lekker vieren. Met een receptie, een feest, een jubileumboekje en natuurlijk weer een vrolijke voorstelling.

Voor het eerst spelen de ongeveer 25 leden op het grote podium van het nieuwe gemeenschapshuis Agora en daar hebben ze allemaal 'stikveul zin in'. ,,Niet te vergelijken met De Vaart", zegt Ries van Dorst, al jaren de man van licht en geluid van Vlijt met Volharding. ,,We konden onze eigen lichtinstallatie verkopen want in Agora is een prachtige installatie waar alles met een druk op de knop gebeurt. Een groot scherm achterin, we zijn er echt op vooruit gegaan."

En een prima akoestiek, vult Annemieke Schrauwen aan. ,,In De Vaart was het lastig je verstaanbaar te maken, dat gaat in Agora veel gemakkelijker, al is de zaal stukken groter." Annemieke speelt zelf niet meer, ze werd souffleuse nadat iemand anders er jaren geleden mee stopte. ,,Er waren sowieso te veel vrouwen en ik vind souffleren leuk, omdat je alle rollen mee aanleert. Je moet op het juiste moment iets fluisteren, precies als je denkt dat een speler het nodig heeft.”

Dat juiste moment, dat kun je alleen aanvoelen wanneer je de spelers goed kent. En dat is in geval van Vlijt met Volharding zo, zegt ze, want het is een echte vriendenclub. ,,De sfeer, samen naar een nieuwe uitvoering toewerken. Het is altijd lachen, gieren, brullen op een repetitieavond, nog meer dan bij een uitvoering. Veel leden kennen elkaar al lange tijd en gaan ook buiten de repetitieavond met elkaar om. We zijn een soort familie."

Dat je elkaar door en door kent, is ook gemakkelijk bij het verdelen van de rollen, zegt Mart Schrauwen, sinds 20 jaar regisseur. ,,Iedereen geeft van tevoren op of hij of zij meedoet en daar kies je een stuk op uit. Dat doet de leescommissie. Neuh, daar is nooit gedoe over. En ook niet over de rolverdeling. Er zijn goede en minder goede spelers, ik probeer mensen soms een uitdaging te geven met een grotere rol. De meesten spelen het liefst een rol die dicht bij henzelf ligt.”

Vlijt met Volharding brengt blijspelachtige stukken. ,,Zo hebben we eens een detective gespeeld, Misdaad aan het meer, in 1995. Dan zeggen de mensen die komen kijken 'het was wel mooi, maar volgend jaar willen we weer lachen'. Mensen vermaken, dat is ook waarvoor we het doen."