Je zit als journalist nergens zo dicht 'op de mensen' als in de regio

Meer dan twintig jaar heb ik eerst in Zeeuws-Vlaanderen en daarna in West-Brabant met veel liefde en plezier verslag mogen doen van tientallen raadsvergaderingen, protestbijeenkomsten, carnavalsoptochten en persconferenties. De afgelopen maanden mocht ik weer een gemeente (Roosendaal) 'coveren' en merkte ik wederom hoe interessant het is de plaatselijke actualiteit te volgen. 

Ik zat donderdagavond in een klam wijkhuis te luisteren naar Tom Heijnen, een bevlogen Roosendaler die in zijn eentje een volle zaal uitlegde wat de gevolgen zijn van een distributiedoos op het oude Philipsterrein. Een doos die twee keer zo groot wordt als het distributiecentrum van Primark, een eindje verderop. Een verhaal dat van A tot Z te volgen was voor de tientallen aanwezigen. Ik kon alleen maar denken: 'waarom moet deze Tom Heijnen dit verhaal uitleggen? Waarom gebeurt dit niet door de gemeente?' Veel mensen hebben geen idee wat er soms letterlijk in hun achtertuin staat te gebeuren. Wat als er geen Tom Heijnen was geweest? Dan zouden veel omwonenden de impact van de bouwplannen pas door hebben als er geen bezwaar meer mogelijk is. Nu hebben ze nog een kans om invloed uit te oefenen. 

Roosendaal afficheert zich als uithangbord van logistieke hotspot West-Brabant. Achter die titel gaat een wereld schuil van technisch vernuft en veel banen, maar ook van duizenden arbeidsmigranten, druk op de leefbaarheid, toename van verkeersdruk en aantasting van het landschap. Hoe gaat de stad hier mee om? Het is een dynamische discussie die nog jaren actueel blijft. En waar we dus nog veel over zullen schrijven.

Ik blijf het volgen, maar dan meer op afstand. Net als al die andere interessante onderwerpen in onze regio. Ik verruil West-Brabant voor een werkplek bij het AD in Rotterdam. Ook daar zal ik me opnieuw verdiepen in bijzondere, kwaaie, lieve, inspirerende of verdrietige mensen. Want, zoals ik van een dierbare oud-collega leerde, in iedereen schuilt een verhaal.