'Ik wil iets terug doen voor de kansen die ik hier heb gekregen.'

Als de deur open gaat geeft ze ongevraagd het antwoord al. ,,We zijn inderdaad op zoek naar een ander huis. Maar wel binnen Hoeven. Het bevalt ons hier prima.''

Manuella Appiah werd 31 jaar geleden geboren in Kumasi, op hoofdstad Accra na de grootste stad van Ghana. In 2005 kwam ze met haar vriend Michel Ploeg naar Nederland. Nadat ze taalles had genomen, studeerde ze op hbo en universiteit internationaal recht. Al in 2012 mocht ze zich meester in de rechten noemen. Meteen kon ze aan de slag als 'denktank internationale zaken' voor het ministerie van Economische Zaken. Vijf jaar later stapte ze over de Sociaal-Economische Raad in Den Haag, waar de geboren Ghanese beleidsmedewerker internationaal maatschappelijk verantwoord ondernemen is. In de tussentijd trouwde ze met Michel en kregen ze twee zoontjes: Levin (nu 7)  en Avery (4).

,,Ik kom uit een normaal, hardwerkend gezin. Sociale rechtvaardigheid staat hoog in ons vaandel. Mijn oma die me heeft opgevoed heeft me altijd gestimuleerd mijn horizon te verbreden. Ik ontmoette Michel op zijn vakantie in Afrika. Hij werkt in de telecommunicatie. Om allebei onze ambities waar te kunnen maken, zijn we in Nederland gaan wonen. De zomervakanties brengen we door met mijn familie in Ghana. Het land is stabiel met een democratisch bestuur, bevolkingsgroepen leven in welvaart vreedzaam naast elkaar.''

,,Bij aankomst in Nederland kreeg ik de inburgeringscursus aangeboden. Die zou een half jaar duren, maar halverwege ben ik privé taallessen gaan volgen en heb me ingeschreven voor een rechtenstudie in Tilburg. De eerste tijd was pittig, maar na een jaar had ik alle studiepunten op zak. Aansluitend heb ik op de universiteit internationaal recht gaan doen. Ja, wat is het? Ik lees graag, ben nieuwsgierig naar alles en wil zoveel mogelijk kennis vergaren. Ik voel me bevoorrecht daar de ruimte voor te krijgen. Mijn laagste cijfer was een 7,5.''

,,Eenderde van de wereldbevolking heeft geen toegang tot medicijnen, in die zin dat ze fysiek aanwezig zijn maar ook betaalbaar. Een fabrikant, die een medicijn uitvindt krijgt daar patent op en wordt daarvoor beloond. Regeringen moeten erop toezien dat medicatie beschikbaar is, want ieder mens heeft recht op gezondheid.''

,,Je bedoelt te zeggen dat ik de lokale politiek wellicht als een stap terug ervaar? Integendeel. Het is een nieuwe fase in mijn ontwikkeling. In Den Haag buig ik me over vraagstukken, waarvan de effecten niet meteen merkbaar zijn. In Halderberge kan dat wel. Ik hoop een steentje te kunnen bijdragen aan de gemeente, waarin ik woon. Andersom leer ik er ook veel van.''

,,Vanuit mijn functie volg ik vooral de landelijke politiek. Drie jaar terug vulde ik een stemwijzer in en kwam uit op D66. Ben lid geworden en dat bleef bij Gabriël van der Heijde niet onopgemerkt. Op een partijvergadering van Progressief Halderberge viel het me op dat er zo weinig jonge mensen politiek betrokken zijn. Anderhalf jaar loop ik nu mee in de steunfractie, heb gesprekken gevoerd met Toos Verschuur, Frits Harteveld en Gabriël en goed gekeken naar de impact op mijn werk en mijn gezin. De conclusie was dat ik me sterk wil maken voor alle burgers binnen onze gemeente. De kiesraad heeft me vervolgens op de derde plaats gezet.''

,,Geenszins. Elke besluitvorming - groot of klein - heeft impact op mensen. Goede communicatie met de burgers is onontbeerlijk. Dat is gebleken bij de debatten over vluchtelingenopvang. Onbekend maakt onbemind. Andersom zouden nieuwe inwoners zich meer open moeten stellen voor hun leefomgeving. Daarom ben ik politiek actief geworden om iets terug te doen voor de kansen die ik hier heb gekregen.''