'Het IQ Aarmoei-nieke betekende alles voor Wim'

Wim van Nassau werd bekkenist in het orkest en nam later de grote trom erbij. Suijkerbuijk zat bij de repetities naast hem. ,,Als de dirigent een nieuw muziekstuk aankondigde, vroeg hij altijd: 'Zing het eens Carel, dan heb ik de maat'." Mede-IQ'er Hans Wijngaards herinnert zich hoe een ander IQ-lid een wagentje voor Wim en zijn zware trom bouwde, toen hij ouder werd. ,,Met de beste bedoelingen, maar het viel compleet verkeerd. Wim was kwaad! 'Daar ga ik niet in zitten', zei hij. Hij wilde niet voor halve invalide doorgaan."

Het IQ is een club van tradities: de jaarlijkse retraite, het concert op Koningsdag, de fietstocht met de dames, de zomeravondconcerten bij stamlokaal De Veestallen en de uitreiking van de Gouden Bolhoed tijdens de Presentatieavond op de maandag voor carnaval. Wim genoot daarvan. ,,Het IQ was alles voor hem. Hij sloeg tot op hoge leeftijd geen vergadering of repetitie over", zegt Tomassen. Bij ieder optreden kreeg hij van zijn naamgenoot te horen: 'Ik heb met jou helemaal niks te maken'. ,,'Oh is het weer zover?', antwoordde ik dan. Mensen dachten altijd dat we ruzie hadden. Dan zag je hem met die pretoogjes op de achterste rij. Dat was zijn vaste plek. Hij was er de man niet naar op de voorgrond te treden."

Als dank voor zijn jaren trouwe dienst werd Wim in 1985 erelid en in 2001 ontving hij de Gouden Bolhoed. ,,Die geven we eigenlijk nooit aan eigen leden", zegt Suijkerbuijk. ,,Maar regels zijn er om overtreden te worden." Wim kwam de laatste jaren niet veel meer in het openbaar. ,,Hij is met stille trom vertrokken. Dat paste bij Wim. Het is ook typisch IQ dat hij nooit afscheid heeft genomen."

Heeft u dierbare herinneringen aan een overleden partner, familielid, vriend(in) of kennis? Wij luisteren graag naar uw verhaal. U kunt zich opgeven voor de rubriek In Liefdevolle Herinnering door een mail te sturen naar: s.denboer@bndestem.nl