Ze is daarom erg enthousiast over de nota Kaders Arbeidsmigrantenbeleid, waarin de gemeente regels over grootschalige huisvesting opneemt. ,,Je hebt nu duidelijke kaders waar je aan moet voldoen. Daar zijn wij zeer tevreden over. Hoe zet je grootschalige huisvesting neer? Hoe moet het worden vormgegeven? Hoe voer je overleg?”

Wat als er geen logiesgebouwen bijkomen? ,,Dat zal voor uitzendorganisaties rampzalig zijn maar ook voor de lokale economie. Immers voor eenieder is inmiddels duidelijk, internationale werknemers zijn noodzakelijk voor het in stand houden van onze economie.”

Steeds wordt residentie Zonneland aan de Oude Turfvaartsestraat in Nispen als voorbeeld gesteld. Dat heeft verschillende redenen. Op de eerste plaats de locatie. Pollux geeft duidelijk de voorkeur aan locaties aan de rand van of net buiten de kernen.

,,Met grote locaties buiten de kernen houd je de huisvesting beheersbaar. Op een grote locatie kun je een beheerder aanstellen. Dat is beter voor de omwonenden die een aanspreekpunt hebben. En je haalt de mensen weg uit het centrum. We hebben ook meerdere locaties in de stadscentra en daar gaat onze voorkeur niet naar uit”, zegt Petersen.

Ze ziet meer in logiesgebouwen zoals Zonneland in Nispen (niet te verwarren met de naastgelegen Camping Zonneland). Henriëtte Petersen hoopt dat er meer soortgelijke voorzieningen komen in West-Brabant. ,,In ben met veel gemeenten in gesprek, maar concrete locaties heb ik nog niet.”

Nu hoef je geen geleerde te zijn om te voorspellen dat grootschalige huisvesting van ‘internationale werknemers’ op weerstand stuit. ,,Dat is op elke locatie anders. Angst is een slechte raadgever. Ik voer liever gesprekken met omwonenden over wat voor angst ze hebben. Problemen proberen te voorkomen of op te lossen.”

,,Ik probeer echt alles zo goed mogelijk te doen. Maar het blijft not in my backyard”, zegt Petersen. Waarmee ze bedoelt dat iedereen voor een goede huisvesting van deze werknemers is, maar ‘niet in mijn achtertuin’. Ze zegt: ,,Wij kunnen ons uiterste best doen, maar het blijft een imagoprobleem.”

Ze schat dat er op termijn duizend à tweeduizend arbeidsmigranten onderdak moeten vinden in Roosendaal en omgeving. ,,Of ik dat moet doen weet ik niet”, klinkt het cryptisch. Wie dan? De gemeenten? ,,Gemeenten moeten de hand uitsteken en meedenken. Roosendaal doet dat nu door kaders te stellen.” Moet er een gemeentelijke bijdrage in die uitgestoken hand zitten? ,,Natuurlijk mag dat, maar dat is niet mijn uitgangspunt.”

De gemeenteraad van Roosendaal denkt aan een onafhankelijke verhuurder. Ideetje? ,,Op zich wel maar de werkelijkheid is weerbarstiger. Om een huisvestingslocatie te realiseren moet er fors geïnvesteerd worden. Tot op heden zijn investeerders die wil investeren in deze doelgroep zeer moeilijk te vinden. Vandaar dat uitzendorganisaties het zelf doen. Uiteraard is het scheiden tussen werken en wonen wenselijk.”