Geen treurige muziek tijdens hommageconcert voor overleden cafébaas Wim Verhoeven

Wim was een muziekliefhebber. De band met de harmonie die in zijn zaal Verhoeven repeteerde was dan ook erg intensief. Wims dochter Annick vertelde dat haar vader vanuit de bar naar de repetities luisterde.

Het programma voor het hommageconcert was met hulp van Annick samengesteld aan de hand van Wims voorkeuren. Het werd geen treurig concert maar een muziekavond waarbij de harmonie met de vele dorpsgenoten het leven van Wim vierde. Sint Caecilia zette hierbij onder leiding van Guy van Geldorp het beste beentje voor.

Vanaf de eerste noot van het Viva Caecilia van Wim Lazeroms klonk een meeslepend enthousiasme. Het vol bezette orkest met ook superjonge blazertjes maakte grote indruk met het pittige Golden Peak van Deleruyelle: knap percussiewerk en een prachtige opbouw door het koperwerk in het middendeel.

Tijdens het concert vertelden woordvoerders van verenigingen, die bij Verhoeven gehuisvest zijn, wat Wim voor hen betekend heeft. Stan Verduijn legde uit dat Wim enige tijd bestuurslid was van Sint Caecilia en de vereniging tot op de voet volgde. Herkenbaar voor alle dorpsgenoten was Wims antwoord ‘Jawel mannekes’ op vragen die hem gesteld werden.

Toon Koeijvoets van de biljartvereniging en trouwe vriend van Wim vertelde over de sporten die de cafébaas had gedaan: ,,Zelfs golf. Maar dat duurde niet lang, want golf spelen doe je overdag en daar blijf je niet plakken.’’ Een ontroerde Annick verklaarde dat haar vader alles op zijn eigen manier had gedaan. Het afsluitende My Way was dus erg toepasselijk.