Expert Marjos Mourmans: ‘Zestien uur per dag bezig met de gierzwaluw’

Pure expertise maakt dat Marjos in binnen- en buitenland befaamd en - bij starre autoriteiten - gevreesd is. Ze  richtte de landelijke gierzwaluwbescherming op en maakt zich nog net zo druk als dertig jaar geleden. ,,Het geeft het leven zin. Of het me nog veel tijd kost? Ik dóe niet anders. Gesprekken, telefoon, via de pc. Zestien uur per dag. Het spookt voortdurend door m’n hoofd.’’

Ze bekijkt zaken graag in groter verband. ,,Ecologie had altijd al mijn belangstelling’’, zegt de voormalig lerares. Op het moment ziet ze de samenhang afbrokkelen als het om de natuur gaat. ,,Over de aarde hangt een netwerk waar verbindingen uit gehaald worden. Er vallen gaten.’’

Haar broze gezondheid weerhoudt haar niet tomeloos kennis te delen. Een gevolg van haar oude beroep? ,,Vraag dat maar aan mijn man’’ lacht ze. ,,Die zegt vaak ‘Ja, juf’.’’ Als ze onrecht ziet, kunnen gesprekspartners dat van haar gezicht aflezen. ,,Dat merk, ik. Gelukkig heb ik kritische mensen om me heen.’’ Ervaring heeft haar diplomatieker gemaakt. ,,Dat leer ik van mensen als Mans’’, verwijst ze naar de Spundelse natuuractivist De Jong, met wie ze onlangs nog woningcorporatie Thuisvester tot andere inzichten bracht.

De liefde voor de natuur bracht haar in eerste aanleg bij het IVN, waarvan ze een Roosendaalse tak oprichtte. In de stad waar de geboren Maastrichtse sinds ’73 woont met haar man Rob. Haar inmiddels onmetelijke kennis over de gierzwaluw ontstond bij toeval. ,, Het was eind jaren tachtig. Toen werd ik gewaarschuwd dat de stadsfabriek van De Biggelaar op de nominatie stond voor sloop.’’ Een bedreiging van een belangrijke broedplaats.

Voor haar illustreert het de vele misvattingen over vogels als de gierzwaluw. ,,Ik las ooit een publicatie uit Nimes’’, kijkt ze terug naar 1995. Gevolg was dat Marjos afreisde om ter plekke een wetenschappelijk onderlegde gierzwaluwautoriteit te raadplegen. ,,Hij waarschuwde tegen het oppakken van de geringde vogels.’’ Mourlands legt uit dat dat terugslaat op de oorsprong van het vogeltje. ,,Het broedde millennia lang in rotsspleten waar geen mens kwam. Ze lijken tam, zijn niet angstig.’’ Eenmaal aangeraakt keren de ouders echter niet meer terug op hun broedplaats, hoorde ze van haar collega.