Brieven van lezers aan hun nageslacht: ‘Laten we een streep zetten onder vroeger was alles beter’
Wat wilt u de volgende generaties meegeven over het jaar 2021? Wat hoopt u voor de toekomst, waar maakt u zich zorgen om? Wij vroegen u om hier een brief over te schrijven. Eentje die uw nazaten pas in de verre toekomst lezen.
Redactie
Dat leidde tot mooie, persoonlijke en hoopvolle bijdragen. Op deze pagina’s een selectie van al die inzendingen. Lees hier en hier de eerste series brieven terug.
Hoe kunnen we hen een toekomst geven?
Mijn grootouders hebben altijd hard gewerkt om het hun kinderen beter te laten krijgen. Zij wisten niets over klimaat en milieu.
Mijn ouders hebben ook hard gewerkt zodat wij het beter zouden krijgen. Zij merkten echter dat er watervervuiling en luchtvervuiling ontstonden, ze lazen de eerste berichten over gifwijken in de krant en de eerste milieuwetten kwamen er. Over de achteruitgang van het klimaat wisten ze nog niets.
Onze generatie werkte ook hard om het onze kinderen beter te laten krijgen.
Sinds een jaar of tien krijgen we dagelijks via internet informatie over milieuschandalen en de achteruitgang van het klimaat. We zijn ons bewuster geworden van energie besparen, afval scheiden. We zijn onszelf echter nog steeds onvoldoende bewust van de schade die we toebrengen aan het milieu, de biodiversiteit en het klimaat.
Ik probeer mensen te beïnvloeden om te knokken voor een betere toekomst voor de volgende generaties
Nu, in 2021 worden we met de neus op de feiten gedrukt. Het aantal mensen dat opkomt voor een beter klimaat groeit, het protest neemt toe, maar het kabinet, de EU en bijna alle landen in de wereld blijven onverdroten vasthouden aan de economische groei en laten die prevaleren.
Het bedrijfsleven blijft hardnekkig de wereld leegroven om de rijken rijker te maken en de armen armer te laten worden. Hoe kan dit in godsnaam nog worden nagestreefd?
Wanneer komen we tot het besef dat onze kinderen, kleinkinderen en verdere generaties niet alleen bedreigd worden door de klimaatveranderingen, maar daarnaast met een leeggeroofde wereld blijven zitten en opdraaien voor de kosten die wij op ons hadden moeten nemen?
Ik probeer een bijdrage te leveren, en mensen te beïnvloeden om te knokken voor een betere toekomst voor de volgende generaties.
En de grote vraag is: hoé kunnen we hen nog een toekomst bieden?
Dit jaar, 2021, ben jij geboren, Het was een tijd die jij je straks waarschijnlijk niet voor kunt stellen. Buiten mama, papa en je grote broer zag je niemand naar je lachen, iedereen droeg een mondkapje en je zag alleen maar vriendelijke ogen.
Een van mijn dierbare herinneringen is deze: jouw mama en jouw opa - die jou nooit heeft mogen leren kennen - zaten op een mooie zonnige dag in juni naar het Nederlands elftal te kijken. Ik denk dat het de wedstrijd Nederland - Argentinië was, tijdens het wereldkampioenschap in 2006. Ze dronken samen een Corona-biertje, genoten van het voetbal en van het vader en dochter zijn. Altijd als ik zo’n Corona zag, moest ik daaraan denken, voor mij is het een kostbare herinnering.
Wat ik jou toe wil wensen, is dat het begrip corona ook voor jou weer wordt zoals ik het me herinner: Corona als iets om van te genieten
Nu is corona onze vijand, niet alleen kun je er doodziek van worden, de mensen raken elkaar kwijt in deze coronatijd. En dat geeft nog meer verdriet, angst en eenzaamheid.
Wat ik jou toe wil wensen, is dat het begrip corona ook voor jou weer wordt zoals ik het me herinner: Corona als iets om van te genieten, blij van te worden en soms om een geluksgevoel van te krijgen.
Mieke Knobel, Roosendaal
Voor mijn kleindochter Ninon,
Het coronavirus heeft sinds de uitbraak in februari 2020 ook in 2021 de wereld veranderd. Voor corona gold: the sky is the limit (er waren geen grenzen en alles was mogelijk). Nu ik deze brief schrijf, zijn er nieuwe strengere maatregelen afgekondigd. In augustus van dit jaar dachten we nog van het virus verlost te zijn. Alle basismaatregelen gingen in de prullenmand en we slaakten een zucht van opluchting.
Maar het virus is hardnekkig en een vraag als ‘komen we ooit nog van het coronavirus af’ houdt me bezig. Ik kijk een informatiefilmpje en hoor daarin dat we de komende winters misschien rekening moeten houden met lockdownachtige maatregelen. Maar…deze pandemie zal een keer overgaan in een endemie. Dat wil zeggen dat het coronavirus niet meer weggaat, maar dat het ook niet meer de maatschappij zal ontwrichten.
Het virus is hardnekkig en een vraag als ‘komen we ooit nog van het coronavirus af’ houdt me bezig
Het maakt me bezorgd dat we te weinig oog hebben voor armoede en onvrede van mensen die in achterstandswijken wonen. Vooral kinderen zijn en worden hier de dupe van. De organisatie Geen kind mag in armoede opgroeien luidt de noodklok en roept de regering op dit schrijnende probleem structureel aan te pakken.
Voor jou Ninon wens ik dat je mag opgroeien en je mag ontwikkelen als een mooi mens. Dat je familie en vrienden altijd een bijzonder plekje in je hart zullen hebben. Dat er aandacht is voor je psychologisch welzijn. Dat je in je ontwikkeling naar volwassenheid blijft kijken naar je eigen behoeften en verlangens. Dat je open en eerlijk in balans blijft.
De kersttijd is in ‘onze’ tijd een tijd van bezinning. Op uitnodiging van de krant schrijf ik dit bericht dat jij hopelijk leest met Kerstmis 2121.
Als jij dit leest weet ik niet of ik daar blij om moet zijn of verdrietig; en wellicht ervaar jij precies hetzelfde. Blij dat je leeft en de aarde nog bewoonbaar is en verdrietig dat de omstandigheden nagenoeg onleefbaar zijn.
Maar laat ik optimistisch zijn: door vele uitvindingen wordt de catastrofe, waar de wereld momenteel op af stevent, voorkomen, herstelt het milieu zich, worden mensen vredelievend, worden epidemieën en ziektes ingedamd, sterven dictators en terroristen uit, verdwijnt discriminatie en krijgt iedereen respect voor elkaar, weet jíj niet wat complottheorieën zijn, laat staan dat je erin gelooft.
Geloof maar dat ik mijn hart vasthoud voor mijn nakomelingen, voor jou, want ik ben somber over de toekomst.
Waren die knagende zorgen er maar niet. Over de toekomst, het gevoel tekort te schieten en er iets aan te moeten doen
Ik leef, als vitale zeventiger een gelukkig leven; heb een liefhebbende partner en met de kinderen en kleinkinderen gaat het goed. We hebben een zekere welstand; een prachtig appartement, een mooie auto en ik heb een e-bike om snel overal te komen.
Waren die knagende zorgen er maar niet. Over de toekomst, het gevoel tekort te schieten en er iets aan te moeten doen. We rijden nog auto, maken vliegreizen. De verwarming staat op 21 graden...
Ja, een paar dingetjes doen we wel: huisvuil scheiden en we eten minder vlees. We gaan de auto inruilen voor een hybride auto. Dus ik weet niet of we blij of verdrietig moeten zijn.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid, want wijsheid is in deze tijd ver te zoeken. Maar als jij dit leest, zal het dankzij wijsheid zijn.
Veel liefs van je oma, overgroot oma, dan wel betovergrootmoeder
José Gijsbers, Breda
Ouderen, we moeten de jongeren steunen
Als je 80 bent, kun je ver terugkijken. Je hoort oudere mensen nogal eens zeggen vroeger was alles beter.
Ze hebben gelijk, er zijn dingen die vroeger beter waren. Er was meer respect. Iedereen moest sappelen voor een beetje bestaan, stapje bij beetje hebben we met zijn allen ervoor gezorgd dat er meer welvaart kwam. Het heeft lang geduurd, maar we hebben de wurgende regels van de kerk wat terug kunnen dringen.
Er kwamen pensioenen, huisdokter en tandarts werden voor iedereen bereikbaar, werkweken gingen van 48 naar 32 uur, er kwamen vakanties tot wel 3 of meer weken. Ja, Nederland werkte hard aan sociaal welzijn.
Tientallen jaren lang was Nederland socialer dan nu. Het samen ergens aan werken, is afgebrokkeld, de samenhang is weg, eerder was het samen de schouders eronder zetten, nu is het ieder voor zich, het ikke, ikke viert hoogtij.
Als 80-jarige denk ik, laten we een streep zetten onder vroeger was alles beter; laten we weer werk maken van een socialer Nederland
Als 80-jarige denk ik nu, laten we een streep zetten onder vroeger was alles beter; laten we weer werk maken van een socialer Nederland. Ik ben trots als ik zie dat veelal jongeren opkomen voor een wereld voor iedereen, een wereld waar elk mens schone lucht kan ademen.
Er zullen offers moeten worden gebracht, misschien kunnen we geen drie maar twee keer per jaar op vakantie. Laten we weer bestuurders krijgen met een sociaal gezicht die werken aan een eerlijke verdeling, bestuurders die het gat tussen rijk en arm kleiner maken. Kopen, kopen, groter, groter; het maakt allemaal niet gelukkiger.
Goede lucht kunnen inademen, een gezonde natuur, een boterham, sporten en welzijn voor iedereen, het kan. Laten we er alsjeblieft vandaag mee beginnen, het kan.
Ouderen, laten we jongeren steunen. Ook zij hebben recht op toekomst.
2021 was een jaar, goh, hoe zal ik het in een paar woorden uitleggen, het was een zéér gevarieerd jaar. We begonnen met een algehele lockdown en eindigden met een gedeeltelijke lockdown, dankzij Covid-19. Een virus.
Er waren mensen die zonodig andermans eigendommen kapot moesten maken, omdat zij vonden ‘dat zij niets meer mochten’! Ja, vanwege dat virus waren er allerlei beperkingen. Sommigen beweerden zelfs dat het leven daardoor op de Tweede Wereldoorlog leek. Nou, die heb ik niet meegemaakt, maar ik heb er wel genoeg over gehoord om te weten dat dát geen vergelijking is!
Er waren wel vrolijke momenten hoor. Ajax en Feyenoord, aartsrivalen, voetbalden als vanouds om de beker. Juni en september waren mooie en zonnige maanden. Juli en augustus waren soms koud en vooral nat.
Er waren wel vrolijke momenten hoor. Ajax en Feyenoord, aartsrivalen, voetbalden als vanouds om de beker
De eerste vier maanden van het jaar konden we alleen thuis een biertje drinken. Ook lekker, maar in het café is dat nóg lekkerder. We bestelden eten bij een restaurant en ook dat was lekker. Maar thuis heb je het zo op en al kleed je de tafel nog zo mooi aan, het is anders.
In maart gingen we een weekendje naar Kerkrade, een leuk stadje, maar niet tijdens een lockdown. Niets was er open. En naar de wc? Jammer dan, we mochten nergens binnen. Ook alle winkels waren dicht. Ontbijt en diner kon je in het restaurant van het hotel halen en op je kamer opeten. Zo ongezellig!
Kun je je zoiets voorstellen, Jacop? Dat we zo ‘opgesloten’ leefden? En toch was het een mooie tijd. We waren meer thuis, kaartten veel en zagen de biervoorraad slinken. O ja, even naar België rijden voor benzine, bier en verse eieren zat er niet in.
Wij hopen dat jij dit nooit mee hoeft te maken, lieve jongen.
Maar mocht het toch gebeuren, wees dan niet iemand die andermans dingen molesteert.
Jouw overgrootmoeder,
Fenna Peters, Oosterhout
Lieve Jonah,
Je bent nu ruim 1 jaar oud. Toen jij geboren werd, zat Nederland in een heel gekke tijd. In China, een land hier ver vandaan, werd een virus ontdekt. Er zijn veel mensen die reizen maken met het vliegtuig, met de boot of met de trein. Het virus uit China kon zich daarom snel verspreiden, dus ook over Nederland.
Dit virus noemden ze het coronavirus en is zeer besmettelijk. Oma en opa mochten jou toen je geboren werd eerst niet bezoeken en dat vonden wij helemaal niet leuk, want jij bent ons eerste kleinkind. Veel mensen werden ziek, moesten verpleegd worden in het ziekenhuis en er gingen ook mensen dood aan dit enge virus.
Wat ik jou mee wil geven is: probeer van jouw leven iets moois te maken
De baas van Nederland en zijn collega’s stelden regeltjes tegen de besmettingen op. Was goed je handen. Ga een stuk uit elkaar staan. Geen handen geven of kusjes, maar met een ellebooggroet. Een tijdje later moesten we mondkapjes dragen. Dat zijn van die doekjes met aan beide zijden bij de oren elastiekjes, die je bijvoorbeeld in de winkels moet dragen om de ander te beschermen. Gek he Jonah, die mensen met die mondkapjes op.
Opa en oma wilden niet ziek worden, dus hebben ze prikjes gehaald om zich te beschermen. De prikjes zijn bijna uitgewerkt, dus moeten we nog een prik halen. Jonah, we zijn nu bijna 2 jaar verder en het virus is er nog steeds.
Wat er ook mag gebeuren in de komende tijd, want de wereld gaat echt veranderen, zoals: het klimaat, energie, verbouwen van eten en nog meer. Wat ik jou mee wil geven is: probeer van jouw leven iets moois te maken.
Geniet van de wereld met zijn schoonheid. Blijf altijd jezelf.
Oma,
Monique de Rijk, Roosendaal
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
