334 kilometer per uur is de hoogste snelheid die de 23-jarige Dongenaar Job van Uitert ooit haalde. Racen is zijn passie, nog steeds. ,,Ik denk dat ik mijn droom leef, ja. Daar ben ik me niet altijd genoeg bewust van. Maar ik reis de hele wereld rond om het allermooiste te doen: racen.’’

Hij geniet van het gevoel van snelheid. ,,Je voelt de G-krachten vooral in de bochten. In een snelle achtbaan tik je misschien eventjes net de 2,5 g aan. Wij zitten op 4 g in een bocht. En hebben zelf nog eens het stuur in handen.’’

De twintiger heeft in de afgelopen jaren al een aardig cv opgebouwd in de racewereld. Het Europese seizoen van 2021 is reeds afgelopen, met United Autosports kende de Dongenaar een pechjaar. Maar in het World Endurance Championship doet hij met Racing Team Nederland nog mee om de wereldtitel in de LMP2 klasse. Hij wisselt tijdens de langeafstandsraces af met twee teamgenoten: voormalig Formule 1-coureur Giedo van der Garde en de zogenoemde bronzen rijder die bij deze klasse hoort, namens Racing Team Nederland is dat Jumbo-baas Frits van Eerd.

De 24 uur van Le Mans is hét hoogtepunt van het jaar voor racefans en rijders. Zo ook voor Van Uitert en Racing Team Nederland. De Dongenaar leverde eind augustus een puike prestatie door de auto in het laatste uur van een derde naar een tweede plek te rijden. Bijzonder, zeker omdat zijn ouders erbij waren. ,,Mijn vader Arthur gaat vaak mee. Die vindt het machtig mooi, heeft vroeger zelf ook geracet. Ik zie hem altijd vol trots naar me kijken als ik op het podium sta. En als het niet goed gaat, is hij er ook voor me. Het staat zelfs in mijn contracten dat hij altijd mee kan en achter de schermen mag zijn. Mijn moeder Anita vindt het vooral eng. Zij zag mij in die laatste 1,5 uur alles uit de kast halen voor die tweede plek. Ze weet dat een ongeluk in een klein hoekje zit op onze snelheden. Het is al eens gebeurd dat zij een telefoontje kreeg: ‘Job is naar het ziekenhuis voor wat checks.’ Dat is natuurlijk niet fijn.”

De laatste twee races van het seizoen vinden plaats in Bahrein. De top drie maakt nog kans op de winst. Het zou een knallende afsluiter van het seizoen zijn, waarna de voormalig student werktuigbouwkunde aan de Technische Universiteit Eindhoven weer terugkeert naar zijn leven in Dongen. Daar waar hij nog thuis woont, onder één dak met zijn ouders en broertje Stijn – ‘mijn passie is racen, die van hem musicals’. En rustig met 100 kilometer per uur over de A27 kachelt. ,,Geld uitgeven aan snelheidsboetes is zo zonde.” Hoewel zijn leven totaal anders is dan dat van zijn vrienden, verandert hun band niet. ,,In Dongen zijn we allemaal Dongenaren.”

Maar waar zij naar school gingen, studeerden en ‘chillden’, ging voor Van Uitert alles van jongs af aan al opzij voor de autosport. ,,Ik ben al vroeg volwassen geworden. Vanaf mijn zestiende vloog ik overal alleen naartoe en moest ik voor mezelf zorgen. Ik heb mijn contractonderhandelingen ook altijd zelf gedaan. Dat leer je niet op de universiteit.’’

Van Uitert is blij met waar hij nu al is en wat hij gedaan heeft, maar kijkt vooral graag vooruit. ,,Ik wil over een paar jaar naar de snelste klasse, tegenwoordig noemen ze dat de Hypercars. Het zou geweldig zijn om in een fabrieksteam van Audi, Porsche, Toyota of BMW te rijden. En Le Mans te winnen. Maar momenteel is onze klasse misschien nog wel leuker: je hebt maar vijf hypercars en 25 auto’s in de LMP2 op Le Mans.’’

Hoe hij daar komt? ,,Goed presteren. Leeftijd en ervaring zijn belangrijk in de racesport. Ik word nu heel erg uitgedaagd door Giedo. Hij pusht mij. Dit seizoen gaat het heel goed. Ik ben in elke race minstens net zo snel als hij en vaak zelfs sneller. We hebben sowieso een hele sterke line-up, met Frits als snelste van alle bronzen rijders. Wij hebben dan ook de beste papieren om de wereldtitel binnen te slepen.’’