Brabants sprintgeweld op WK baanwielrennen: 'Dat deel je dan met elkaar'

Shanne Braspennincx en Hetty van de Wouw gieren het uit als hen gevraagd wordt waaraan je de Brabander in Harrie Lavreysen herkent. ,,Aan zijn accent, maar vooral zijn gezelligheid." De coming man uit Luyksgestel countert gevat met de opmerking het jammer te vinden dat dat accent bij de vrouwen minder te bespeuren is. ,,Maar ik ben wel blij dat er nog twee Brabanders in dit team zitten. Bij het BMX'en was ik het gewend dat iedereen uit Brabant kwam."

De drie gaan binnen de nationale baanselectie door het leven als de Brabo-spurters. Ondertussen beseffen ze hoe uniek ze zijn. ,,Ik hoorde dat de laatste Brabander die voor mij een medaille heeft gewonnen op het WK sprint van voor de oorlog was", zegt Lavreysen refererend aan de Roosendaler Jef van de Vijver, die in 1937 en 1938 de wereldtitel pakte bij de amateurs. ,,Leontien van Moorsel en Marianne Vos wonnen titels op de baan, maar niet in de sprint", vult Braspennincx hem aan. ,,Ik denk dat jij de eerste Brabantse sprinter op de baan was", zegt Van de Wouw over haar teamgenote die in 2015 zilver pakte op het WK keirin. Waarom onder de grote rivieren wel de nodige snelle mannen en vrouwen actief zijn op de weg, maar niet op de piste, laat zich volgens de tiener raden: ,,Omdat er in Brabant geen wielerbanen liggen."

Tekst gaat verder onder de foto.

De uit het BMX afkomstige Lavreysen zegt nooit op de weg gereden te hebben. ,,Zelfs niet de Ronde van Luyksgestel. Die mannen kan ik niet volgen." De twee vrouwen koersten in hun jonge jaren wel op de weg. ,,Maar nu niet meer", aldus Braspennincx. ,,Sprin­ten voor vrouwen is een niche binnen de nichesport die het baanwielrennen is. Het is iets wat je echt niet kunt combineren met de weg."

De drie trekken veel samen op. ,,Binnen het team is iedereen vrij open", weet Lavreysen. ,,Je geeft elkaar tips en aanwijzingen", beaamt Braspennincx. ,,Je leert sowieso van het kijken naar elkaars sprints", vult Van de Wouw haar aan. ,,Ik vind het leuk om te zien wat voor tactiek bijvoorbeeld Shanne hanteert. Slim of niet slim, dat deel je dan met elkaar."

Lavreysen is volgens de twee meiden een kei in het kijken naar anderen. ,,Harrie is leergierig", weet Braspennincx. ,,Ik kijk soms vrij emotioneel naar de dingen. Harrie kijkt er best wel analytisch of feitelijk tegenaan. Tot in den treure kan hij filmpjes analyseren. Ik vind het cool dat hij daaruit zijn enthousiasme en motivatie haalt om dingen te leren."

Van de Wouw knikt instemmend. ,,Het indrukwekkende aan Harrie is voor mij hoe snel hij zo snel is gaan rijden. Anderhalf jaar geleden kon hij zich nog maar net plaatsen voor het EK onder de 23 jaar en vorig jaar al werd Harrie tweede op het WK sprint. Het komt volgens mij mede door zijn inzet op de training."

Lavreysen hoort het in alle rust aan. Hij ziet ook waar de twee vrouwen mee bezig zijn. ,,Shanne ken ik niet van voor haar hartaanval (in 2015, red.), maar door wat ze alweer bereikt heeft in de wereldbekerwedstrijden, weet je dat ze weer helemaal terug is. Hetty rijdt op het WK alleen de teamsprint. Daar zal het voor de toekomst niet bij blijven, denk ik. Omdat ze nog zo jong is en omdat ze talent heeft. Ik vind met name haar houding op de fiets heel goed. Heel aerodynamisch. Daar kunnen andere vrouwen nog wat van leren."

Inmiddels wonen de drie al een tijdje in Apeldoorn. Dicht bij de baan. De twee vrouwen wijzen naar Lavreysen als hun nog meest Brabantse lid van het trio. ,,Ik kom bijna ieder weekend thuis in Luyksgestel", geeft hij toe. ,,Om de was af te geven ook. Die van het trainingskamp in Portugal ligt nog in mijn auto." Van de Wouw bekent dat ze daar in Anadia nog even overwogen hebben om met zijn drieën ‘iets’ aan carnaval te doen. ,,We zijn gaan kijken voor gekke blousjes, maar daarbij is het gebleven", giechelt ze. Brabantse sprintgeweld mag je volgens Bras­pennincx gerust ‘leutig sprintgeweld’ noemen, maar uiteindelijk wijkt alles voor het pakken van de plakken.