Vragende blikken maandag in Apeldoorn nadat Harrie Lavreysen daar het laatste vlekje op de imposante erelijst van zijn nog relatief prille carrière had weggewerkt. Want was hij echt nog nooit eerder Nederlands kampioen op de sprint geweest? Nee, dus. ,,Ik heb het NK nooit heel serieus aangepakt”, verduidelijkte de 24-jarige Brabander. ,,De kerstperiode was altijd het laatste moment voor wat ontspanning in aanloop naar het WK. Vandaar.”

In 2022 wordt het WK pas op het einde van het jaar gehouden. Maar voor Lavreysen is de kerstperiode nog altijd de tijd van ‘goede rust’ en thuis ‘goed kerst vieren’. Dit keer stond hij na drie weken van niets doen zelfs compleet ongetraind aan de start van het nationale baankampioenschap.

Het verhinderde hem niet om er de dag na de eerste sprinttitel ook die van de keirin aan te voegen. ,,Ik sta ervan te kijken hoe goed ik nog ben”, glunderde de Wielrenner van het Jaar. In de finale moest de ingesloten Lavreysen wel van ver komen om het veld achter zich te laten. ,,Op het WK of in een wereldbekerwedstrijd was ik er niet mee weggekomen, maar nu kon ik het op kracht rechtzetten”, zei hij over het foutje, dat hem ergens niet lekker zat. ,,Winnen is altijd mooi, maar ik bekijk ook wat er beter kon. Want ik vind dat je ook tactisch goed moet rijden.”

Ergens was het volgens hem zelfs geen tactisch foutje. ,,Normaal sta je aan de start met een plan. Dat was er nu niet. Gewoon, kijken wat er gaat gebeuren en daarop zien te anticiperen.”

Je kunt ook zeggen dat hij de twee nationale titels op een presenteerblaadje kreeg aangereikt. Twee van zijn grootste concurrenten waren er immers niet bij. Matthijs Büchli is overgestapt naar de duuronderdelen en Jeffrey Hoogland heeft net als de krachtpatser uit Luyksgestel vakantie. Maar zoals Lavreysen hem in de finale van de Olympische Spelen uiteindelijk op de knieën kreeg, zo lijkt Brabander iedereen in de sprintwereld dit jaar moe gebeukt te hebben.

,,Ik merkte een maand geleden tijdens de wedstrijden om de Champions League al dat sommige renners vermoeid waren geraakt. Die wilden rust. Ik kreeg er alleen maar energie van. Het najaar was druk, maar het waren de wedstrijden die ik anderhalf jaar gemist had. Leuke sprintritten. Mooie keirinwedstrijden. Daar geniet ik echt van. Ik heb na de Champions League drie weken mijn fiets niet aangeraakt, maar ik had wel weer zin in het NK. Gewoon om sprintjes te kunnen rijden. Ik kijk er ook heel erg naar uit om in januari weer met de training te beginnen. Ik wil gewoon niet te lang stilzitten. Daar gaat mijn vorm van achteruit. 2022 wordt een soort tussenjaar. Vanaf 2023 pas gaat het weer om de punten voor de olympische kwalificatie. Maar volgend jaar wil ik weer wel wereldkampioen worden.” Zoals hij dat ondertussen dus gewoon is.