Verloren zoon Van der Horst blij met terugkeer: 'Dit is waarom ik weer voor Oranje wilde spelen'

Hij deelt uit, hij incasseert, hij sleurt, hij trekt, hij passt, hij vloekt en hij duwt zijn Spaanse tegenstander kopje onder. In een uitverkocht Sportboulevard Dordrecht maakte Ruud van der Horst dinsdagavond zijn rentree in Oranje. Maar ook met de Deurnese midachter in de ploeg was Nederland in de World League absoluut niet opgewassen tegen Spanje: 4-12. ,,Ondanks de moeizame wedstrijd heb ik enorm genoten", zei Van der Horst na afloop. ,,Dit is waarom ik weer voor Oranje wilde spelen", doelde hij onder meer op de entourage in het sfeervolle zwemstadion.

In het najaar van 2016 gaf Van der Horst er de brui aan als international. Na de pijnlijke uitschakeling voor de Olympische Spelen in Rio in april van dat jaar kon de captain van Polar Bears zich na de zomerpauze niet meer opladen voor een nieuwe olympische cyclus. Van der Horst gaf de voorkeur aan zijn maatschappelijke carrière en bedankte voor Oranje. ,,Ik wil geen dingen half doen", motiveerde hij destijds zijn besluit.

Dat adagium is hem nog steeds op het lijf geschreven. Van der Horst kreeg spijt van zijn besluit, belde met bondscoach Robin van Galen, stopte met zijn fulltimebaan en koos – opnieuw – met volle overtuiging voor zijn interlandcarrière. ,,Waterpolo is gewoon veel te leuk. Wat ik heb gemist? Alles eigenlijk: mijn ploeggenoten, de leefstijl als topsporter. Maar vooral het deel uitmaken van een olympisch proces. Hoe de coaches, het begeleidingsteam, de sponsors en spelers het project Tokio 2020 aanpakken; het is gewoon heel vet om daar onderdeel van te zijn", aldus de waterpoloër die op 15-jarige leeftijd DZT'62 in Deurne verruilde voor topclub Polar Bears in Ede. ,,En eerlijk gezegd vind ik het ook heerlijk om negen keer in de week keihard te trainen. Dat maakt me een leuker mens."

Het leven van de waterpolo-internationals staat sinds 2016 in het teken van de Olympische Spelen van Tokio. Maar Tokio is nog ver weg voor de mannen van Van Galen. Stap voor stap proberen ze aansluiting te vinden bij de (sub)top van Europa. Eind deze maand volgt de eerste grote test. In een tweeluik met Litouwen (24 februari in Veenendaal) en 3 maart in Litouwen vechten de waterpoloërs voor één ticket voor het EK, dat komende zomer in Barcelona plaatsvindt. Volgend jaar hoopt het Nederlands team zich te kunnen laten zien op het WK in het Zuid-Koreaanse Gwangju. En vervolgens wacht in het voorjaar van 2020 het allesbepalende olympisch kwalificatietoernooi. Van der Horst kan niet wachten.