Hockeyers spelen weer eens om de knikkers tegen Spanje

Door Rik Spekenbrink

Wie kent ze nog? Pol Amat, Santi Freixa, de broers Ramon en David Alegre. Elf jaar geleden had Spanje een geweldige hockeyploeg, waarvan veel spelers op enig moment in de Hollandse Hoofdklasse waren te bewonderen. Op de Olympische Spelen van Peking haalde Spanje de finale, die met 1-0 werd gewonnen door Duitsland. Het was de derde zilveren medaille op de Spelen voor het land, na 1980 en 1996, toen de finale werd verloren van Nederland.

Daarna ging het achteruit met het Spaanse hockey. Eerst nog voorzichtig, daarna hard. De financiële crisis in het land werkte door in de sport. Sponsors haakten af, subsidies werden gekortwiekt. Op enig moment zocht de hockeybond naar een coach die het vrijwillig wilde doen, het leiden van het mannenteam. Voor de Champions Trophy van eind 2012 trok Spanje zich terug. Er was geen geld voor de reis naar Australië.

Maar met het aantrekken van de economie klom ook het Spaanse hockey uit het dal. Op de Olympische Spelen van Rio de Janeiro was daar drie jaar geleden al iets van te zien. Als tweede uit de poule plaatste Spanje zich voor de kwartfinale. Het had alleen de ‘pech’ daarin Argentinië te treffen, de latere kampioen.

Het ging met vallen en opstaan. Op het vorige EK, twee jaar geleden in Amstelveen, klopte Nederland Spanje in de groep met liefst 7-1. Maar eerder dit jaar had Oranje het een stuk moeilijker, in de Hockey Pro League-wedstrijd in Valencia. Een 3-0 voorsprong werd in het laatste kwartier weggegeven, waarna Spanje de shoot-outs beter nam. Nederland is dus, hoewel favoriet vanavond in Antwerpen, gewaarschuwd.

De ploeg van bondscoach Max Caldas gaat op voor de derde Europese titel op rij. Toernooiwinst betekent bovendien dat de snelste weg naar een olympisch ticket voor Tokio 2020 wordt genomen.