Grol: Ik train niet meer drie keer per dag

,,Schrijf maar op", dicteerde Henk Grol na een pijnlijke nederlaag in de derde ronde van de Spelen in Rio. ,,Ik heb gefaald, einde tijdperk. De olympische droom is voorbij." Hij gaat volgende week woensdag op de WK in Bakoe voor een medaille en wil ook nog naar de Spelen in Tokio. ,,Wat dacht jij dan? Anton Geesink werd daar in 1964 olympisch kampioen. Een beetje historisch besef heb ik wel hoor."

Zwart is zwart bij Grol en wit is wit. En niemand kan zo meedogenloos over hem oordelen dan de in Veendam geboren krachtpatser zelf. Velen zouden tekenen voor een erelijst met twee olympische bronzen plakken, drie verloren WK-finales en vier Europese titels. Maar Grol niet. Hij leidde een monomane levenswijze voor een hoofdprijs, de olympische of de wereldtitel. ,,En die kansen heb ik laten liggen, want ik was soms de beste", zal hij nooit meer vergeten.

Grol is met zijn 113 kilogram een springveer tussen de zwaargewichten. Flatgebouwen, noemt hij zijn tegenstanders. ,,Want ze zijn soms twee meter hoog en 185 kilo zwaar", heeft hij gemerkt. Dat vereist ook een andere aanpak. Tactiek gaat nu soms voor spektakel. ,,Ik ben op judo gegaan om iemand op zijn rug te gooien", zei hij. ,,Daar was ik ook goed in, vooral toen we nog mochten tillen. Ik gooide mijn tegenstanders binnen een minuut door het plafond heen als het moest. Maar dat mag niet meer. Dat is hetzelfde als een tweebenige voetballer niet meer met links mag schieten."

Ook na de veranderde regels in het judo leed Grol nog wel eens een onnodige nederlaag omdat hij voor de aanval koos. Maar in de herfst van zijn loopbaan weet hij zich dit jaar in de zwaarste gewichtsklasse beter te beheersen. ,,Mijn tegenstanders zijn soms lomp en dom. Ik win nog steeds op ippon maar soms is winst met een strafje genoeg. Judo was voor mij gooien maar uiteindelijk gaat het om winnen. Ik schreeuw niet meer dat ik wereldkampioen word. Maar een medaille op het WK is mogelijk en daar moet ik dan tevreden mee zijn.''