Rechtszaak hulp bij zelfdoding: 'Onbevreesd de rechtbank in'

Sterker nog: hij maakte opnames die leidden tot een documentaire die in 2010 op televisie werd vertoond. De bedoeling van die documentaire: laten zien dat een leven voltooid kan zijn en dat hulp bij het beëindigen ervan niet strafbaar zou moeten zijn.

Moek, meer dan zestig jaar Heringa’s stiefmoeder, was toen 99 jaar en klaar met leven, zo bleek uit de documentaire. Ze takelde af, kwam nauwelijk haar kamer meer uit, kon niet meer lezen, had pijn en was diep bedroefd dat ook haar laatste plezier, het uitzicht vanuit haar kamer in Ermelo op de natuur, door een verbouwing verdween. Honderd jaar wilde ze niet meer worden.

Lijden
Maar omdat er geen sprake was van ‘uitzichtloos lijden’ wilden artsen niet meewerken aan euthanasie. Daarom spaarden Moek en haar zoon zo’n tachtig pillen op. Moek slikte ze uiteindelijk achter elkaar in, samen met een bakje yoghurt, geholpen door haar stiefzoon. Ze overleed. Pas twee jaar na het uitzenden van de documentaire besloot het OM tot vervolging. Nu is het verworden tot een proefproces over artikel 294 in het wetboek van strafrecht: de strafbaarheid van hulp bij zelfdoding.

Lees het interview van Cyril Rosman met Albert Heringa maandag in de krant of via de iPad app.

Bekijk de docu 'De laatste wens van Moek':

De laatste wens van Moek from NVVE on Vimeo.